Wet op de geneeskundige behandelovereenkomst (WGBO)
De Wet op de geneeskundige behandelovereenkomst (WGBO) is een Nederlandse wet die de relatie tussen patiënt en zorgverlener reguleert. De wet werd op 1 april 1995 in werking gesteld en is opgenomen in het Burgerlijk Wetboek van Nederland, specifiek in boek 7, titel 7, afdeling 5 (artikelen 7:446 tot en met 7:468).
Kernpunten van de WGBO
- Relatie Patiënt-Zorgverlener: De WGBO regelt de relatie tussen patiënt en zorgverlener. Hierbij wordt de patiënt gezien als opdrachtgever voor de zorg. Dit betekent dat patiënten recht hebben op duidelijke en begrijpelijke informatie over hun gezondheidstoestand, de voorgestelde behandelingen en de daaraan verbonden risico’s.
- Informatieplicht en Besluitvorming: Een belangrijk aspect van de WGBO is de informatieplicht van de zorgverlener. Dit is van belang voor het ‘samen beslissen’-principe, waarbij patiënten actief betrokken worden bij beslissingen over hun behandeling. De informatieplicht houdt in dat de zorgverlener:
- de patiënt tijdig en op een wijze die past bij zijn bevattingsvermogen moet informeren over zijn gezondheidstoestand, behandelingsopties (inclusief eventuele wachtlijsten) en de gevolgen/risico’s van de behandeling,
- de patiënt informeert over de mogelijkheid af te zien van behandeling en over behandeling door andere zorgverleners,
- zich op de hoogte stelt van de situatie en behoeften van de patiënt,
- de patiënt uitgenodigt tot het stellen van vragen.
- Bewaartermijn Medische Gegevens en Inzagerecht Nabestaanden: Met wijzigingen die per 1 januari 2020 zijn doorgevoerd, is de bewaartermijn van medische dossiers verlengd van 15 naar 20 jaar. Bovendien hebben nabestaanden nu, onder bepaalde omstandigheden en indien de patiënt dar bij leven geen bezwaar tegen heeft gemaakt, een wettelijk recht om het medisch dossier van een overleden patiënt in te zien. Deze wijzigingen versterken de rechten van patiënten en hun families in het geval van overlijden.
Doel en Impact
Het primaire doel van de WGBO is het verbeteren van de rechtspositie van de patiënt. Dit wordt bereikt door duidelijke richtlijnen te bieden voor de interactie tussen patiënten en zorgverleners, met een nadruk op goede communicatie, transparante besluitvorming en respect voor de autonomie van de patiënt.
« Terug naar de woordenlijst