Symbolisch Geweld
Het concept van ‘symbolisch geweld’ werd door Pierre Bourdieu geïntroduceerd in de jaren 1970 en beschrijft een vorm van niet-fysiek geweld dat wordt gemanifesteerd in de machtsverschillen tussen sociale groepen. Het wordt vaak onbewust aanvaard door beide partijen en uit zich in een oplegging van de normen van de groep met meer sociale macht aan die van de ondergeschikte groep. Symbolisch geweld kan worden gemanifesteerd in verschillende sociale domeinen zoals nationaliteit, gender, seksuele geaardheid of etnische identiteit. Het is over het algemeen geen doelbewuste actie van een hegemonische macht, maar veeleer een onbewuste versterking van de status quo die wordt gezien als de “norm” door degenen die binnen die sociale stratificatie bestaan. Symbolisch geweld vindt uitdrukking door lichaamstaal, gedrag, zelfpresentatie, lichaamsverzorging en versiering. Bourdieu’s theorie van symbolisch geweld bouwt voort op en ontwikkelt Max Weber’s gedachten over de rol van legitimatie in dominantie. Het concept werd gecreëerd om te betogen dat harde macht niet voldoende is voor de effectieve uitoefening van macht. Bijvoorbeeld, in “Learning Capitalist Culture” (2010) merkt antropoloog Douglas E. Foley op dat Bourdieu’s ideeën over symbolisch geweld zijn gebruikt door kritische rassentheorie en feministische geleerden om de mishandeling van onderdrukte groepen te bespreken
« Terug naar de woordenlijst