Ovulatie-inductie
Vruchtbaarheidsbehandeling waarbij de uitrijping van een eicel gestimuleerd wordt met medicijnen.
Ovulatie-inductie
Ovulatie-inductie is een vruchtbaarheidsbehandeling waarbij medicatie wordt gebruikt om de rijping en vrijlating van een of meer eicellen uit de eierstokken te stimuleren. Deze methode wordt toegepast bij vrouwen die problemen hebben met de natuurlijke ovulatie, om zo de kans op een succesvolle bevruchting te vergroten.
Medicatie
Verschillende soorten medicijnen kunnen worden gebruikt voor ovulatie-inductie. Clomifeencitraat is een veelgebruikt medicijn dat de afgifte van follikelstimulerend hormoon (FSH) en luteïniserend hormoon (LH) bevordert. Gonadotrofinen zijn een andere optie; deze worden meestal via injectie toegediend.
Monitoring
Tijdens de behandeling vinden regelmatige echoscopische controles en bloedonderzoeken plaats om de ontwikkeling van de eicellen en de hormoonniveaus te monitoren. Dit helpt om het optimale moment voor bevruchting te bepalen.
Risico’s en bijwerkingen
Ovulatie-inductie brengt enkele risico’s met zich mee, zoals het ovarieel hyperstimulatiesyndroom (OHS), een aandoening waarbij de eierstokken overmatig reageren op de medicatie. Daarnaast is er een verhoogde kans op meerlingzwangerschappen.
Geschiktheid en alternatieven
De behandeling is vooral geschikt voor vrouwen bij wie de ovulatie onregelmatig is of geheel uitblijft. Als ovulatie-inductie niet succesvol is, kunnen andere vruchtbaarheidsbehandelingen zoals IVF overwogen worden.
Ovulatie-inductie kan een effectieve manier zijn om de vruchtbaarheid te verbeteren, vooral voor vrouwen met ovulatiestoornissen. Het is echter belangrijk om uw persoonlijke situatie met een gespecialiseerd arts te bespreken om te bepalen welke behandeling het beste bij de individuele situatie past.
« Terug naar de woordenlijst