Nucleair DNA
Het in de celkern opgeslagen DNA dat in de metafase van de celdeling als chromosomen kan worden waargenomen.
Nucleair DNA verwijst naar het DNA dat aanwezig is in de celkern van een cel. Dit is het DNA dat de meeste genetische informatie van een organisme bevat en verantwoordelijk is voor de codering van de meeste erfelijke eigenschappen. Het is opgeslagen als lange lineaire moleculen, georganiseerd in structuren genaamd chromosomen. Elk individu (met uitzondering van identieke tweelingen) heeft een unieke DNA-sequentie in zijn of haar nucleaire DNA.
Dit DNA is in tegenstelling tot het mitochondriaal DNA (mtDNA), dat zich buiten de celkern bevindt in de mitochondriën. Mitochondriaal DNA is veel kleiner in omvang dan nucleair DNA en codeert voor een beperkt aantal mitochondriale genen. Het wordt maternaal geërfd, wat betekent dat het alleen van moeder op kind wordt doorgegeven.
Samengevat, nucleair DNA bevat het grootste deel van de genetische informatie van een individu en is verantwoordelijk voor het coderen van de erfelijke eigenschappen, terwijl mitochondriaal DNA zich in de mitochondriën bevindt en een andere vorm van overerving en functie heeft.
« Terug naar de woordenlijst