Mahatma Gandhi (1869-1948)
Mahatma Gandhi, geboren als Mohandas Karamchand Gandhi op 2 oktober 1869 in Porbandar, India, was een iconische leider van de Indiase onafhankelijkheidsbeweging tegen de Britse koloniale heerschappij. Hij is wereldwijd bekend om zijn principes van geweldloos verzet (satyagraha) en burgerlijke ongehoorzaamheid, en wordt vaak beschouwd als een symbool van vrede en geweldloosheid.
Gandhi studeerde rechten in Londen en werkte als advocaat in Zuid-Afrika, waar hij zich begon in te zetten tegen de onderdrukkende wetgeving gericht op de Indiase minderheid. Zijn ervaringen in Zuid-Afrika vormden de basis voor zijn latere strijd voor burgerrechten en zijn filosofie van geweldloos verzet.
In 1915 keerde Gandhi terug naar India en werd hij een prominente leider in de strijd voor India’s onafhankelijkheid. Hij organiseerde en leidde verschillende vreedzame protesten en campagnes, waaronder de beroemde Zoutmars in 1930, een actie tegen de Britse zoutbelasting. Zijn benadering combineerde religieuze en morele principes met politieke actie, wat hem zowel bewondering als kritiek opleverde.
Gandhi’s leiderschap en visie hadden een diepe impact op de Indiase onafhankelijkheidsbeweging en inspireerden ook burgerrechtenbewegingen over de hele wereld. Zijn inzet voor geweldloosheid, rechtvaardigheid en gelijkheid maakte hem tot een wereldwijd symbool van vreedzaam verzet.
Hij werd vaak aangeduid met de eretitel ‘Mahatma’, wat ‘grote ziel’ betekent in het Sanskriet. Ondanks zijn invloedrijke rol in de politieke beweging, leefde Gandhi een ascetisch leven en streefde hij naar eenvoud, zelfvoorziening en geestelijke zuiverheid.
Mahatma Gandhi werd op 30 januari 1948 vermoord door Nathuram Godse, een extremist die tegen zijn principes van geweldloosheid en zijn steun aan moslims was. Gandhi’s dood was een diepe schok voor India en de wereld. Zijn nalatenschap leeft echter voort in zijn leer van geweldloosheid en rechtvaardigheid, en blijft een inspiratiebron voor velen.
« Terug naar de woordenlijst