Intersekse verwijst naar de doorleefde ervaring van mensen met lichaamskenmerken die niet passen binnen normatieve definities van man of vrouw. Het gaat niet over seksuele oriëntatie of genderidentiteit. Meestal identificeren intersekse personen zich als man of vrouw en kunnen elke seksuele oriëntatie hebben, variërend van heteroseksueel tot lesbisch, homoseksueel, of biseksueel.
Ondanks dat door Nederland geratificeerde verdragen die nnmb’s verbieden deel uitmaken van de Nederlandse wet, gaat de overheid ervanuit dat ouders toestemming kunnen geven voor nnmb’s. Er is sprake van systemische en institutionele schending van de rechten van intersekse kinderen.
De overheid vindt dat artsen over nnmb’s mogen beslissen, maar diverse mensenrechteninstanties hebben Nederland gezegd dat een einde moet komen aan nnmb’s. Daarbij is een aantal keer opgeroepen dit via het strafrecht te regelen.
In Nederland is het gewoonte dat ouders toestemming voor nnmb’s kunnen geven. Daarmee overtreed Nederland het internationaal recht. Ouders die toestemming geven voor nnmb’s schenden de rechten van hun kind.
De Nederlandse overheid heeft bij beoordelingen in het kader van CEDAW, CESCR, UPR, en CaT aanbevelingen ontvangen over de situatie van intersekse personen. Maar werkt dat? Waarom mag de Verenigde Naties de Nederlandse overheid de les lezen en hoe gaat dat dan?
