Intersekse personen kampen met onzichtbaarheid en een maatschappelijk taboe op niet-normatieve lichamen, wat leidt tot geheimhouding en soms ongeïnformeerde medische ingrepen. De daaruit voortvloeiende minderheidsstress, kan leiden tot psychische gezondheidsproblemen en beïnvloedt het maatschappelijk functioneren van intersekse individuen.
Intersekse verwijst naar de doorleefde ervaring van mensen met lichaamskenmerken die niet passen binnen normatieve definities van man of vrouw. Het gaat niet over seksuele oriëntatie of genderidentiteit. Meestal identificeren intersekse personen zich als man of vrouw en kunnen elke seksuele oriëntatie hebben, variërend van heteroseksueel tot lesbisch, homoseksueel, of biseksueel.
Stel dat vanaf vandaag geen enkele nnmb meer wordt uitgevoerd… dan zijn morgen niet alle problemen voorbij. Het zal een mensenleven duren voordat er einde komt aan de gevolgen van de laatste nnmb’s.
Bijna ieder sociaalwetenschapplijk onderzoek naar intersekse sluit terecht af met ‘meer onderzoek is nodig’. Maar voor die onderzoeken moeten wel de juiste indicatoren worden gebruikt.
Sommige mensen denken dat een discours over mensenrechten dat gericht is op de medische praktijken van intersekse irrelevant is, omdat DSD een medische kwestie is.
DSD is geen synoniem voor intersekse, hoewel het in grote lijnen toch dezelfde groep mensen betreft.
Al heel lang zoeken gezondheidswerkers naar biologische verklaringen voor de lichamen van intersekse personen. Dat is nog steeds niet gelukt. En dat is voor intersekse ook niet belangrijk.
Het is een misvatting dat alle intersekse kinderen geopereerd zijn of meerdere operaties hebben gehad. Maar dat wil niet zeggen dat die andere kinderen geen traumatische ervaringen hebben meegemaakt.
De visie op intersekse verandert, net als intersekse personen zelf ook veranderen. Elkaar ontmoeten in een gemeenschap helpt mensen zichzelf te zijn, ook buiten die gemeenschap.
NNMB’s zijn in alle gevallen onacceptabel, niet alleen bij DSD-diagnoses. Ook om te voorkomen dat gezondheidswerkers ‘gaten in de wet’ opzoeken door andere diagnose namen te gebruiken, moeten worden voorkomen dat wetgeving afhankelijk is van een medische classificatie.
