65 – Psychische problemen
Intersekse mensen hebben, zo blijkt uit vrijwel alle recente onderzoeken, veel psychische problemen. Maar dat is niet altijd zo geweest. Het is dan ook de vraag wat de oorzaak is: intersekse of de medische behandeling.
Intersekse mensen hebben, zo blijkt uit vrijwel alle recente onderzoeken, veel psychische problemen. Maar dat is niet altijd zo geweest. Het is dan ook de vraag wat de oorzaak is: intersekse of de medische behandeling.
Wie naar patiëntenrechten kijkt, zal merken dat voor voldoende bescherming mensenrechten nodig zijn. Op zijn best zijn patiëntenrechten een subset van mensenrechten.
Intersekse kinderen uit andere landen hebben dezelfde rechten als Nederlandse intersekse kinderen.
Wie denkt dat de rechten van het kind voldoende geborgd zijn als een jong kind samen met de ouders en de gezondheidswerkers beslist over niet-noodzakelijke medische behandelingen, schendt nog steeds de rechten van dat kind.
In de media lijkt het dikwijls alsof de aantasting van de lichamelijke integriteit het enige probleem is waar intersekse personen mee te maken hebben. In werkelijkheid zijn er volgens mensenrechtendeskundigen veel meer problemen.
De transgender gemeenschap en intersekse gemeenschap werken vooral op beleidsniveau vaak samen en voorkomen dat de rechten die de ene groep vraagt, ten koste gaan van de rechten van de andere groep.
Intersekse personen zijn verspreid over het sekse-spectrum en vormen geen aparte, vaste groep. De term 'intersekse' zal blijven bestaan zolang de maatschappij mensen niet volledig als man of vrouw erkent, wat de focus van organisaties als NNID op de rechten van deze mensen noodzakelijk maakt.
Intersekse wordt vaak gebruikt als bewijs dat sekse geen dichotomie is. Echter, ook zonder intersekse is sekse een spectrum met eindeloos veel variaties.
Het exacte aantal intersekse personen in Nederland varieert door verschillende definities en meetmethoden. Desondanks is deze groep groot genoeg om niet te negeren bij beleidsvorming. De focus op aantallen wordt gezien als een fase in het emancipatieproces, vergelijkbaar met eerdere debatten over homoseksualiteit.
Op dit moment zijn veel intersekse mensen nog onzichtbaar voor de maatschappij. Dat roept soms de vraag op of niet meer intersekse mensen zichtbaar zouden moeten zijn voordat beleid op het onderwerp intersekse moet worden gemaakt.