101 – Tevredenheid (2)
In dit hoofdstuk wordt gekeken naar de vraag of de patiënten in staat zijn op die eenvoudig lijkende vraag: ‘ben je tevreden met het effect van de medische behandeling’.
In dit hoofdstuk wordt gekeken naar de vraag of de patiënten in staat zijn op die eenvoudig lijkende vraag: ‘ben je tevreden met het effect van de medische behandeling’.
In de huidige betekenis is intersekse of intersex niet alleen een relatief nieuw begrip, maar vooral ook een zeer westers woord. In andere talen bestaat het woord niet of bestaat het als leenwoord.
Nnmb’s zijn mensenrechtenschendingen, ook bij kinderen waarvan je denkt dat je het geslacht kunt voorspellen.
Te vaak worden nnmb’s uitgevoerd omdat gezondheidswerkers de ouders willen helpen. Maar moet dat ten koste van het kind gaan? Een pleidooi voor hulp aan ouders.
‘Opereren of niets doen’ is een valse dichotomie; ook zonder nnmb’s zijn er tal van manieren om intersekse mensen te steunen.
Artsen vrezen dat kinderen voortaan moeten wachten tot ze 18 jaar zijn voordat ze een geslachtsbevestigende behandeling kunnen ondergaan. Maar die vrees is niet terecht.
Gezondheidswerkers vrezen dat straks geen enkele genitale behandelingen meer mogelijk is. Dat is een misvatting: medisch noodzakelijke interventies zijn altijd mogelijk, medisch nuttige interventies worden gereguleerd op basis van leeftijd en persoonlijke consent.
Een groeiend aantal (organisaties van) gezondheidswerkers protesteert openlijk tegen nnmb’s. Maar niet iedereen durft dat hardop te zeggen.
Intersekse mensen hebben, zo blijkt uit vrijwel alle recente onderzoeken, veel psychische problemen. Maar dat is niet altijd zo geweest. Het is dan ook de vraag wat de oorzaak is: intersekse of de medische behandeling.
Lange tijd werden intersekse lichamen ‘genormaliseerd’. Pas in de jaren 1950 ontstond voor gezondheidswerkers de mogelijkheid intersekse te commodificeren.