De definitie ‘intersekse is de doorleefde ervaring van de sociaal-culturele gevolgen van het geboren worden met een lichaam dat niet past binnen de normatieve sociale constructie van man en vrouw’ maakt duidelijk wie zichzelf een intersekse persoon kan noemen. Net als bij, bijvoorbeeld, begrippen als man, vrouw, homo, lesbisch, bi, mannelijk, vrouwelijk en non-binair, hebben intersekse personen geen medische verklaring nodig om te bewijzen dat ze intersekse zijn.
De visie op intersekse verandert, net als intersekse personen zelf ook veranderen. Elkaar ontmoeten in een gemeenschap helpt mensen zichzelf te zijn, ook buiten die gemeenschap.
Is intersekse een onnodig hokje dat mensen buiten de maatschappij plaatst of is het hokje nodig voor de emancipatie van intersekse mensen?
Medische richtlijnen zijn een vorm van zelfregulering. In de praktijk blijft een groep gezondheidswerkers vasthouden aan hun ervaringen. Het resultaat is dat, zeker bij nnmb’s, richtlijnen bewezen ineffectief zijn.
In andere landen blijkt dat ouders wetgeving ontlopen door nnmb’s in het buitenland uit te laten voeren. Net als bij meisjesbesnijdenis moet die route via wetgeving worden afgesneden.
De visie op intersekse verandert, net als intersekse personen zelf ook veranderen. Elkaar ontmoeten in een gemeenschap helpt mensen zichzelf te zijn, ook buiten die gemeenschap.
Vooral oudere intersekse mensen hebben nare herinneringen overgehouden aan de tijd dat gezondheidswerkers het woord hermafroditisme als onderdeel van een diagnose gebruikten. Tegenwoordig gebruiken sommige intersekse mensen hermafrodiet als geuzennaam.
