Intersekse personen zijn verspreid over het sekse-spectrum en vormen geen aparte, vaste groep. De term 'intersekse' zal blijven bestaan zolang de maatschappij mensen niet volledig als man of vrouw erkent, wat de focus van organisaties als NNID op de rechten van deze mensen noodzakelijk maakt.
Intersekse wordt vaak gebruikt als bewijs dat sekse geen dichotomie is. Echter, ook zonder intersekse is sekse een spectrum met eindeloos veel variaties.
De gedachte dat iemand (lees: een trans persoon) zichzelf ten onrechte intersekse zou noemen, is voor sommige mensen onverteerbaar. Behalve dat een andere benaming voor intersekse dit niet kan voorkomen, is het de vraag of het iets uitmaakt als zo nu en dan iemand zich ten onrechte als intersekse persoon voordoet.
Intersekse is geen vrije keuze, maar een geboortekenmerk waarbij het lichaam niet binnen de sociale normen van man of vrouw past. De maatschappij construeert wie intersekse is. Het recht op zelfdefinitie is cruciaal, los van vaststaande of vloeiende gender- en sekse-identiteiten.
Als iedereen andere geslachtskenmerken heeft is het niet logisch om een groep af te zonderen van het geheel. Dit proces van afzonderen wordt 'othering' genoemd
Biologie speelt een belangrijke rol in hoe het lichaam van een intersekse persoon ontstaat. Maar intersekse is een sociologisch begrip dat bestaat omdat de maatschappij heeft bepaald wie wel in de categorie van de geïdealiseerde man of de geïdealiseerde vrouw past en wie daar niet in past. Er is sprake van een sociale constructie.
Een telkens terugkerende misvatting zegt dat de maatschappij nog niet klaar is voor kinderen die genderneutraal worden opgevoed en dat daarom nnmb's noodzakelijk zijn.
Er zijn mensen die een hekel hebben aan het woord intersekse omdat het woord sekse op seks lijkt. Maar intersekse en interseks komen voort uit sekse of geslacht, niet uit seksualiteit of uit seks.
Het exacte aantal intersekse personen in Nederland varieert door verschillende definities en meetmethoden. Desondanks is deze groep groot genoeg om niet te negeren bij beleidsvorming. De focus op aantallen wordt gezien als een fase in het emancipatieproces, vergelijkbaar met eerdere debatten over homoseksualiteit.
Veel intersekse mensen weten van zichzelf niet dat ze intersekse zijn. Dat komt deels doordat het niet herkend werd en deels omdat het door anderen geheim werd gehouden.
