92 – Voldoende kennis voor een Wettelijke Regulering
Na 70 jaar nnmb’s en het gebleken onvermogen om het nut ervan aan te tonen, vragen gezondheidswerkers of er wel voldoende onderzoek is gedaan voor een wettelijke regulering.
Na 70 jaar nnmb’s en het gebleken onvermogen om het nut ervan aan te tonen, vragen gezondheidswerkers of er wel voldoende onderzoek is gedaan voor een wettelijke regulering.
De visie op intersekse verandert, net als intersekse personen zelf ook veranderen. Elkaar ontmoeten in een gemeenschap helpt mensen zichzelf te zijn, ook buiten die gemeenschap.
Jong opereren heeft geen voordelen; alleen de patiënt zelf kan beslissen over de wenselijkheid of noodzaak van een gelachtsbevestigende behandeling.
Wie naar patiëntenrechten kijkt, zal merken dat voor voldoende bescherming mensenrechten nodig zijn. Op zijn best zijn patiëntenrechten een subset van mensenrechten.
Sommige mensen denken dat een discours over mensenrechten dat gericht is op de medische praktijken van intersekse irrelevant is, omdat DSD een medische kwestie is.
Intersekse is geen keuze en DSD is geen duidelijke medische diagnose. Iemand die intersekse is, kan een diagnose krijgen, maar er zijn ook veel intersekse mensen zonder een diagnose.
Wat bedoeld is om geen zijde te kiezen en twee groepen tevreden te stellen, leidt tot verdere pathologiseren van intersekse mensen.
DSD is geen synoniem voor intersekse, hoewel het in grote lijnen toch dezelfde groep mensen betreft.
Richtlijnen kunnen goed naast wetgeving bestaan: een richtlijn gebaseerd op de wetgeving schetst de vrije bewegingsruimte van gezondheidswerkers en wetgeving zegt wat de gevolgen zijn als een gezondheidswerker zich niet aan de richtlijn houdt.
Opname van diagnoses in een Wettelijke Regulering, ongeacht of dat bedoeld is om diagnoses in de wet op te nemen of er juist van uit te sluiten, betekent dat de rechten van sommige kinderen gerespecteerd worden en van andere kinderen niet.