“Intersekse is de doorleefde ervaring van de sociaal-culturele gevolgen van het geboren worden met een lichaam dat niet past binnen de normatieve sociale constructie van man en vrouw.”
De definitie van intersekse wordt uitgebreid behandeld in hoofdstuk 1 van de NNID-publicatie Misvattingen over Intersekse.
De boodschap van dit hoofdstuk is ‘ja, domme vragen bestaan’. Nog te vaak wordt aangenomen dat mensen die delen dat ze intersekse zijn ook bereid zijn iedere vraag te beantwoorden.
De zichtbare intersekse gemeenschap in Nederland wordt gekenmerkt door de woorden ‘wit’ en ‘vrouw’. Dat is te verklaren, maar die verklaring is geen reden om niet (nog) meer aan diversiteit te werken.
Beleid voor intersekse inclusie/emancipatie is niet hetzelfde als beleid voor transgender inclusie/emancipatie. Daarom is het niet voldoende om transgender in documenten te vervangen door transgender/intersekse.
Het is een misvatting dat meer intersekse personen moeten deelnemen in de interseksegemeenschap voordat de interseksebelangenorganisaties mogen spreken. De interseksegemeenschap bestaat en wordt breed gesteund door tal van organisaties, instanties en personen.
Niet iedereen ziet het voordeel van lhbtiq+ samenwerking; het zijn immers verschillende, onvergelijkbare groepen? Toch blijken de ervaringen met de begrippen man/mannelijke en vrouw/vrouwelijk wél vergelijkbaar.
In de lhbtiq+ groep zijn er voor iedereen een of meer letters waar je je niet mee identificeert. Het gaat dan ook niet om de letters, maar wat de verschillende groepen gezamenlijk kunnen bereiken.
De transgender gemeenschap en intersekse gemeenschap werken vooral op beleidsniveau vaak samen en voorkomen dat de rechten die de ene groep vraagt, ten koste gaan van de rechten van de andere groep.
Richtlijnen kunnen goed naast wetgeving bestaan: een richtlijn gebaseerd op de wetgeving schetst de vrije bewegingsruimte van gezondheidswerkers en wetgeving zegt wat de gevolgen zijn als een gezondheidswerker zich niet aan de richtlijn houdt.
Opname van diagnoses in een Wettelijke Regulering, ongeacht of dat bedoeld is om diagnoses in de wet op te nemen of er juist van uit te sluiten, betekent dat de rechten van sommige kinderen gerespecteerd worden en van andere kinderen niet.
NNMB’s zijn in alle gevallen onacceptabel, niet alleen bij DSD-diagnoses. Ook om te voorkomen dat gezondheidswerkers ‘gaten in de wet’ opzoeken door andere diagnose namen te gebruiken, moeten worden voorkomen dat wetgeving afhankelijk is van een medische classificatie.
