79 – Geïndividualiseerde nieuwlichterij
Samenvatting
Samenvatting
Een groot deel van de zorg, inclusief nnmb’s, is niet gebaseerd op bewezen effectiviteit. Maar waarop baseren gezondheidswerkers zich dan?
Het is belangrijk de bestaande gezondheidszorg voor intersekse mensen via demedicalisering aan te passen aan de ingezette depathologisering; de zorg moet opnieuw worden geconceptualiseerd.
Niet iedere diagnose die gesteld kan worden leidt tot een betere gezondheid en het stellen een diagnose heeft niet altijd een medische reden.
Wat bedoeld is om geen zijde te kiezen en twee groepen tevreden te stellen, leidt tot verdere pathologiseren van intersekse mensen.
DSD is geen synoniem voor intersekse, hoewel het in grote lijnen toch dezelfde groep mensen betreft.
Nnmb’s vormen een onrecht dat diepgeworteld is in de structuur van zowel de staat als van de gezondheidszorg. Hierdoor worden de rechten van intersekse kinderen in Nederland systemisch en institutioneel geschonden.
De overheid vindt dat artsen over nnmb’s mogen beslissen, maar diverse mensenrechteninstanties hebben Nederland gezegd dat een einde moet komen aan nnmb’s. Daarbij is een aantal keer opgeroepen dit via het strafrecht te regelen.
Intersekse is geen ziekte; het ontworstelen van intersekse aan het medisch domein is noodzakelijk omdat de huidige pathologisering tot onnodige behandelingen leidt en daarmee tot een minder goede zorg waar daar wél nodig is.
Gezondheidswerkers denken vaak dat intersekse personen zonder hun hulp problemen in de maatschappij zullen ondervinden. Dat is onnodig en leidt tot stigma en discriminatie.