80 – Nog steeds in Nederland
In Nederland worden nog steeds nnmb’s uitgevoerd. Gezondheidswerkers maken daar geen geheim van.
In Nederland worden nog steeds nnmb’s uitgevoerd. Gezondheidswerkers maken daar geen geheim van.
De Verklaring van Malta beschrijft in grote lijnen wat de internationale intersekse gemeenschap wil bereiken. Regionale intersekse organisaties in Afrika, Azië, Europa, Latijns-America/Caraïben, en Oceanië hebben daar hun eigen verklaringen aan toegevoegd.
Consent en proxy consent zijn geen ongelimiteerde toestemming voor artsen. Er zijn ook na het geven van geïnformeerde toestemming grenzen waaraan een behandelaar zich dient te houden.
Gezondheidswerkers martelen toch niet? Nee, maar het alternatief is niet beter: wrede, onmenselijke en onterende behandeling. De rol die de overheid heeft bij de uitvoering van nnmb’s zou misschien wel onder foltering kunnen vallen.
Sommige gezondheidswerkers denken dat alleen een minderheid van de intersekse mensen om een Wettelijke Regulering vraagt. Daarmee ontkennen zij de omvang van de internationale intersekse gemeenschap en de inzet van andere organisaties en instanties.
De Nederlandse overheid zegt dat artsen samen met ouders over nnmb’s mogen beslissen. De Verenigde Naties denkt daar anders over en zeggen dat de staat de schending van de rechten van kinderen moet verbieden en vervolgen.
Zowel door gezondheidswerkers als door de maatschappij als geheel is de acceptatie van intersekse gering. Intersekse personen worden iets minder geaccepteerd dan trans personen en veel minder dan lhb personen.
Het is een misvatting dat meer intersekse personen moeten deelnemen in de interseksegemeenschap voordat de interseksebelangenorganisaties mogen spreken. De interseksegemeenschap bestaat en wordt breed gesteund door tal van organisaties, instanties en personen.
Samenwerking met alle soorten organisaties, dus lhbtiq+ en niet-lhbtiq+, is noodzakelijk om de doelen van de interseksegemeenschap te bereiken. Samenwerking kan gericht zijn op o.a. politieke beïnvloeding, depathologisering, sociale verandering, en gezondheid.
Op dit moment zijn veel intersekse mensen nog onzichtbaar voor de maatschappij. Dat roept soms de vraag op of niet meer intersekse mensen zichtbaar zouden moeten zijn voordat beleid op het onderwerp intersekse moet worden gemaakt.