45 – DSD: minder emancipatie, meer pathologisering
De introductie van het acroniem heeft de emancipatie van intersekse personen bijna tien jaar stilgelegd.
De introductie van het acroniem heeft de emancipatie van intersekse personen bijna tien jaar stilgelegd.
DSD is geen synoniem voor intersekse, hoewel het in grote lijnen toch dezelfde groep mensen betreft.
Sommige minden vinden de term DSD prima. Anderen hebben er een grondige hekel aan. Maar dat betekent niet dat de term verboden moet worden.
Moet je eerst veel geleden hebben voordat je mag opkomen voor intersekse rechten? Nee, dat hoeft niet. Maar lijden is ook niet de kern van de zaak.
Intersekse emancipatie richt zich op ervaringen, niet op lichamen. Het idee dat intersekse 'geneesbaar' is, is onjuist. De emancipatie van intersekse personen vereist sociale erkenning en maatschappelijke acceptatie. Dit vraagt een voortdurende strijd en inzet voor duurzame mensenrechten.
Gezondheidswerkers denken vaak dat intersekse personen zonder hun hulp problemen in de maatschappij zullen ondervinden. Dat is onnodig en leidt tot stigma en discriminatie.
Een gebrek aan geld, en daardoor aan medewerkers, maakt het voor intersekseorganisaties moeilijk om hun visie bekend te maken. Gezondheidswerkers hebben dat probleem niet. Beide effecten zijn slecht voor de emancipatie van intersekse personen.
De maatschappij heeft gezondheidswerkers gevraagd een probleem (intersekse) op te lossen. Het is de maatschappij die het probleem heeft gecreëerd en in stand houdt. Daarom moet de emancipatie van intersekse personen vooral plaatsvinden in de maatschappij, niet in ziekenhuizen.
Bij tal van NNID-activiteiten wordt de naam van NNID nauwelijks genoemd. Dat heeft een reden.
Bij de verschuiving van een medisch paradigma naar een mensenrechten paradigma speelt taal een belangrijke rol. Wanneer twee paradigma’s dezelfde woorden gebruiken is de betekenis van die woorden belangrijker dan ooit.