DSD en intersekse betekenden in 2006 hetzelfde, maar sinds die tijd is er veel veranderd. Tegenwoordig staat DSD voor de medische aspecten en intersekse voor de sociale aspecten, Zijn het twee begrippen die elkaar uitsluiten, of zijn het twee zijden van dezelfde medaille?
Hoe kun je seksediversiteit en intersekse in beleid opnemen? En op welke gronden doe je dat dan? Vaak wordt gedacht dat het beëindigen van de non-consensuele, zonder problemen uit te stellen operaties bij kinderen het enige is waar intersekse organisaties aan werken. Maar in werkelijkheid behoren seksediversiteit en intersekse zichtbaar te zijn in tal van beleidsterreinen.
Deze verzamelpagina is goed beginpunt voor voor ouders die nog maar net hebben gehoord dat hun kind intersekse is.
Interseksefobie wordt gekenmerkt door een afwijzende houding en negatieve gevoelens ten opzichte van intersekse en intersekse mensen. Interseksefobie uit zich als minachting, vooringenomenheid, afkeer, haat of antipathie. Dit kan leiden tot interseksediscriminatie: het uitsluiten, beledigen, of anders behandelen van intersekse mensen.
Dit artikel begint met een theoretische onderbouwing van de vraag waarom intersekse mensen niet zichtbaar zijn in de maatschappij en daarna wordt ingegaan op de vraag wat een coming-out nu nog in de weg staat.
De Europese Unie (EU) en de Raad van Europa (CoE) zijn twee afzonderlijke maar soms overlappende organisaties die beide bijdragen aan de emancipatie van intersekse personen in Europa.
Vrouwelijke topsporters met een van nature hoog androgeenniveau, worden door die organisaties verplicht een medische behandeling te ondergaan voordat zij weer mogen meedoen aan de vrouwencompetitie. Inmiddels ligt deze eis onder vuur. Dat artsen die betrokken zijn bij de seksetest zich ook bemoeien met de medische behandeling van de sportvrouwen, is een bijkomend probleem.
Hulpverlenende organisaties weten vaak niet wat hoe ze moeten omgaan met seksediversiteit. Op deze pagina lees je wat je kunt doen als je hulp zoekt bij problemen die direct of indirect verband houden met seksediversiteit.
De Nederlandse overheid heeft bij beoordelingen in het kader van CEDAW, CESCR, UPR, en CaT aanbevelingen ontvangen over de situatie van intersekse personen. Maar werkt dat? Waarom mag de Verenigde Naties de Nederlandse overheid de les lezen en hoe gaat dat dan?
Vaak wordt aangenomen dat weinig of geen data beschikbaar is over de sociale gevolgen van intersekse. Maar in medische publicaties wordt dergelijke informatie toch regelmatig gepubliceerd. Aangevuld met nieuw sociaalwetenschappelijk onderzoek ontstaat een steeds beter beeld van de sociale situatie van intersekse personen.
