35 – Intersekse is niet biologische te verklaren
Al heel lang zoeken gezondheidswerkers naar biologische verklaringen voor de lichamen van intersekse personen. Dat is nog steeds niet gelukt. En dat is voor intersekse ook niet belangrijk.
Al heel lang zoeken gezondheidswerkers naar biologische verklaringen voor de lichamen van intersekse personen. Dat is nog steeds niet gelukt. En dat is voor intersekse ook niet belangrijk.
Intersekse gaat over de ervaringen van mensen, niet over hun lichamen.
Intersekse mensen hebben vaak te maken met meervoudige discriminatie. Deze intersectionaliteit moet zichtbaar zijn in interseksebeleid en in NGO-rapportages voor de VN.
De visie op intersekse verandert, net als intersekse personen zelf ook veranderen. Elkaar ontmoeten in een gemeenschap helpt mensen zichzelf te zijn, ook buiten die gemeenschap.
Intersekse emancipatie richt zich op ervaringen, niet op lichamen. Het idee dat intersekse 'geneesbaar' is, is onjuist. De emancipatie van intersekse personen vereist sociale erkenning en maatschappelijke acceptatie. Dit vraagt een voortdurende strijd en inzet voor duurzame mensenrechten.
In Nederland kan een wet niet worden getoetst aan de grondwet, ondanks dat dat daar tal van mensenrechten in staan. Wel kan de Nederlandse rechter bestaande wetgeving toetsen aan het internationaal recht.
Gezondheidswerkers denken vaak dat intersekse personen zonder hun hulp problemen in de maatschappij zullen ondervinden. Dat is onnodig en leidt tot stigma en discriminatie.
In de media lijkt het dikwijls alsof de aantasting van de lichamelijke integriteit het enige probleem is waar intersekse personen mee te maken hebben. In werkelijkheid zijn er volgens mensenrechtendeskundigen veel meer problemen.
Geheimhouding, al dan niet onder het mom van privacy zelfgekozen, lijkt een effectieve manier om discriminatie te voorkomen. In de praktijk is het een vorm van geïnternaliseerde interseksefobie en zelfdiscriminatie.
De Nederlandse overheid zegt dat artsen samen met ouders over nnmb’s mogen beslissen. De Verenigde Naties denkt daar anders over en zeggen dat de staat de schending van de rechten van kinderen moet verbieden en vervolgen.