Intersekse mensenrechtenexperts werken met een top-down-aanpak via VN-mechanismen. Deze strategie heeft geleid tot sterke VN-aanbevelingen en resoluties. In 2018 leidde dat bij de Nederlandse overheid tot serieuze aandacht voor intersekserechten.
De overheid vindt dat artsen over nnmb’s mogen beslissen, maar diverse mensenrechteninstanties hebben Nederland gezegd dat een einde moet komen aan nnmb’s. Daarbij is een aantal keer opgeroepen dit via het strafrecht te regelen.
De Nederlandse overheid heeft bij beoordelingen in het kader van CEDAW, CESCR, UPR, en CaT aanbevelingen ontvangen over de situatie van intersekse personen. Maar werkt dat? Waarom mag de Verenigde Naties de Nederlandse overheid de les lezen en hoe gaat dat dan?
