Intersekse personen kampen met onzichtbaarheid en een maatschappelijk taboe op niet-normatieve lichamen, wat leidt tot geheimhouding en soms ongeïnformeerde medische ingrepen. De daaruit voortvloeiende minderheidsstress, kan leiden tot psychische gezondheidsproblemen en beïnvloedt het maatschappelijk functioneren van intersekse individuen.
DSD is een frame dat bepalend is voor de visie van ouders op de toekomst van hun intersekse kind. Om die reden zijn artsen niet geschikt om voorlichting te geven aan ouders.
Intersekse is een doorleefde ervaring en niets kan te niet doen wat je als kind hebt meegemaakt. Nnmb’s maken ook deel uit van die doorleefde ervaring.
Operaties, geheimhouding, en medische controles kunnen levenslang invloed hebben op de kwaliteit van leven van intersekse mensen.
Het is een misverstand dat alleen kinderen intersekse zijn. Intersekse ervaringen houden niet op bij het volwassen zijn. Wel worden die ervaringen anders.
In de media lijkt het dikwijls alsof de aantasting van de lichamelijke integriteit het enige probleem is waar intersekse personen mee te maken hebben. In werkelijkheid zijn er volgens mensenrechtendeskundigen veel meer problemen.
Geheimhouding, al dan niet onder het mom van privacy zelfgekozen, lijkt een effectieve manier om discriminatie te voorkomen. In de praktijk is het een vorm van geïnternaliseerde interseksefobie en zelfdiscriminatie.
De maatschappij heeft gezondheidswerkers gevraagd een probleem (intersekse) op te lossen. Het is de maatschappij die het probleem heeft gecreëerd en in stand houdt. Daarom moet de emancipatie van intersekse personen vooral plaatsvinden in de maatschappij, niet in ziekenhuizen.
Een telkens terugkerende misvatting zegt dat de maatschappij nog niet klaar is voor kinderen die genderneutraal worden opgevoed en dat daarom nnmb's noodzakelijk zijn.
Vaak wordt aangenomen dat weinig of geen data beschikbaar is over de sociale gevolgen van intersekse. Maar in medische publicaties wordt dergelijke informatie toch regelmatig gepubliceerd. Aangevuld met nieuw sociaalwetenschappelijk onderzoek ontstaat een steeds beter beeld van de sociale situatie van intersekse personen.
