125 – Stichting NNID
Bij tal van NNID-activiteiten wordt de naam van NNID nauwelijks genoemd. Dat heeft een reden.
Bij tal van NNID-activiteiten wordt de naam van NNID nauwelijks genoemd. Dat heeft een reden.
De zichtbare intersekse gemeenschap in Nederland wordt gekenmerkt door de woorden ‘wit’ en ‘vrouw’. Dat is te verklaren, maar die verklaring is geen reden om niet (nog) meer aan diversiteit te werken.
Het is een misvatting dat meer intersekse personen moeten deelnemen in de interseksegemeenschap voordat de interseksebelangenorganisaties mogen spreken. De interseksegemeenschap bestaat en wordt breed gesteund door tal van organisaties, instanties en personen.
In de lhbtiq+ groep zijn er voor iedereen een of meer letters waar je je niet mee identificeert. Het gaat dan ook niet om de letters, maar wat de verschillende groepen gezamenlijk kunnen bereiken.
Intersekse komt niet voort uit ‘identiteitsdenken’ of ‘identiteitspolitiek’. Intersekse is geen keuze, intersekse mensen worden zo geboren. Maar het is begrijpelijk dat de doorleefde ervaring van intersekse bijdraagt aan hun identiteit.
Op dit moment zijn veel intersekse mensen nog onzichtbaar voor de maatschappij. Dat roept soms de vraag op of niet meer intersekse mensen zichtbaar zouden moeten zijn voordat beleid op het onderwerp intersekse moet worden gemaakt.
De Intersekse Verklaring wordt door een gemeente of betrokken organisatie ondertekend, als start van de inzet voor de acceptatie van seksediversiteit, en emancipatie van intersekse personen.
Dit artikel begint met een theoretische onderbouwing van de vraag waarom intersekse mensen niet zichtbaar zijn in de maatschappij en daarna wordt ingegaan op de vraag wat een coming-out nu nog in de weg staat.
In dit artikel wordt uitgelegd hoe een organisatie intersekse-inclusief kan werken, zelfs als er nog geen contact is gelegd met intersekse personen.