152 – Geen verbod
De visie op intersekse verandert, net als intersekse personen zelf ook veranderen. Elkaar ontmoeten in een gemeenschap helpt mensen zichzelf te zijn, ook buiten die gemeenschap.
De visie op intersekse verandert, net als intersekse personen zelf ook veranderen. Elkaar ontmoeten in een gemeenschap helpt mensen zichzelf te zijn, ook buiten die gemeenschap.
In Nederland kan een wet niet worden getoetst aan de grondwet, ondanks dat dat daar tal van mensenrechten in staan. Wel kan de Nederlandse rechter bestaande wetgeving toetsen aan het internationaal recht.
Voor intersekse mensen is het in de praktijk onmogelijk om een klacht in te dienen.
Ondanks dat door Nederland geratificeerde verdragen die nnmb’s verbieden deel uitmaken van de Nederlandse wet, gaat de overheid ervanuit dat ouders toestemming kunnen geven voor nnmb’s. Er is sprake van systemische en institutionele schending van de rechten van intersekse kinderen.
De overheid vindt dat artsen over nnmb’s mogen beslissen, maar diverse mensenrechteninstanties hebben Nederland gezegd dat een einde moet komen aan nnmb’s. Daarbij is een aantal keer opgeroepen dit via het strafrecht te regelen.
De visie op intersekse verandert, net als intersekse personen zelf ook veranderen. Elkaar ontmoeten in een gemeenschap helpt mensen zichzelf te zijn, ook buiten die gemeenschap.
Als seks(e) nietvanzelfsprekend is biedt inzicht in de relationele en seksuele ontwikkeling van jonge intersekse personen. Met interviews en twee kerntheorieën worden beïnvloedende factoren geïdentificeerd. Het doel is betere ondersteuning en positieve ontwikkeling voor deze groep te bevorderen. Geschikt voor zowel betrokkenen als professionals in de jeugdgezondheidszorg.
Misvattingen over Interseke weerlegt met wetenschappelijke onderbouwing 172 misvattingen over intersekse. Tegelijk wordt de noodzaak beargumenteerd van de door NNID gevraagde wettelijke regulering geslachtsbevestigende behandelingen intersekse personen via het strafrecht.
Gezondheidswerkers bagatelliseren hun handelen in het verleden door te verwijzen naar de ‘tijdgeest’. Daarmee nivelleren zij het onrecht tot een situatie waarin ‘iedereen een beetje dader is en iedereen een beetje slachtoffer’.
Gezondheidswerkers denken vaak dat intersekse personen zonder hun hulp problemen in de maatschappij zullen ondervinden. Dat is onnodig en leidt tot stigma en discriminatie.