Intersekse verwijst naar de doorleefde ervaring van mensen met lichaamskenmerken die niet passen binnen normatieve definities van man of vrouw. Het gaat niet over seksuele oriëntatie of genderidentiteit. Meestal identificeren intersekse personen zich als man of vrouw en kunnen elke seksuele oriëntatie hebben, variërend van heteroseksueel tot lesbisch, homoseksueel, of biseksueel.
Stel dat vanaf vandaag geen enkele nnmb meer wordt uitgevoerd… dan zijn morgen niet alle problemen voorbij. Het zal een mensenleven duren voordat er einde komt aan de gevolgen van de laatste nnmb’s.
Als iemand niet in staat is om toestemming te geven voor een medische behandeling, kan iemand anders ‘proxy consent’ geven. Maar dat geldt alleen voor medische behandelingen die niet uitgesteld kunnen worden.
Veel onderzoek naar de gevolgen van nnmb’s wordt afgesloten met de stelling dat meer onderzoek noodzakelijk is. Maar het is niet duidelijk waarom dat extra onderzoek wel tot een duidelijke conclusie zou leiden.
Sociaalwetenschappelijk onderzoek, uitgevoerd door sociaal wetenschappers (niet door artsen) is noodzakelijk omdat het bijdraagt aan de maatschappelijke acceptatie van intersekse mensen.
Nnmb’s zijn mensenrechtenschendingen, ook bij kinderen waarvan je denkt dat je het geslacht kunt voorspellen.
Intersekse mensen hebben, zo blijkt uit vrijwel alle recente onderzoeken, veel psychische problemen. Maar dat is niet altijd zo geweest. Het is dan ook de vraag wat de oorzaak is: intersekse of de medische behandeling.
John Money promoveer de in 1952 aan Harvard op een proefschrift over intersekse personen. Het proefschrift van John Money is niet gepubliceerd maar bevat interessante informatie over de geestelijke gezondheid van intersekse personen.
De introductie van het acroniem heeft de emancipatie van intersekse personen bijna tien jaar stilgelegd.
De visie op intersekse verandert, net als intersekse personen zelf ook veranderen. Elkaar ontmoeten in een gemeenschap helpt mensen zichzelf te zijn, ook buiten die gemeenschap.
