Een hand, geel gekleurd met een paarse cirkel maakt een stopteken. De kleuren op de hand komen overeen met de interseksevlag.

De tweede editie van Misvattingen over Intersekse stelt dat de rechten van intersekse personen systematisch zijn geschonden. Het rapport bekritiseert de rol van gezondheidswerkers en de Nederlandse overheid, en pleit voor wettelijke regulering om intersekse personen te beschermen, vergelijkbaar met de wetgeving rond meisjesbesnijdenis.

In Misvattingen over Intersekse  wordt met argumenten onderbouwd betoogd:

  • dat intersekse mensen bestaan,
  • dat de rechten van intersekse mensen 70 jaar lang op institutionele schaal  zijn geschonden zonder dat iemand heeft ingegrepen,
  • dat gezondheidswerkers en wetenschappers gedurende die tijd niet overtuigend op wetenschappelijke wijze het nut of de noodzaak van nnmb’s hebben aangetoond,
  • dat gezondheidswerkers niet in staat zijn beloofde of geïmpliceerde resultaten te bereiken,
  • dat deze behandelingen gebaseerd zijn op onjuiste argumenten en schadelijk zijn,
  • dat nnmb’s nog steeds in Nederland worden uitgevoerd,
  • dat de overheid de daders de hand boven het hoofd houdt, waardoor sprake is van systemische en institutionele mensenrechtenschendingen,
  • dat na ruim twintig jaar overleg met gezondheidswerkers sprake is van een sterke standplaatsgebondenheid onder vrijwel alle belanghebbenden,
  • dat het steeds duidelijker wordt dat de Nederlandse wetgeving, in het bijzonder de wetgeving over proxy consent in relatie tot de rechten van het kind op een open toekomst, op lichamelijke integriteit, en op zelfbeschikking, in strijd is met het internationaal en supranationaal recht – het recht dat de Nederlandse wet aan ouders geeft via de WGBO is in strijd met een absoluut grondrecht,
  • dat het voor intersekse mensen in de praktijk onmogelijk is een klacht in te dienen,
  • dat het daarom noodzakelijk is intersekse mensen te beschermen via een wettelijke regulering geslachtsbevestigende behandelingen intersekse personen, waarmee nnmb’s op eenzelfde wijze worden opgenomen in het strafrecht als meisjesbesnijdenis.
Kernbegrippen voor deze publicatie : Argument, Belanghebbende, Dader, Geslachtsbevestigende Behandeling, Gezondheidswerker, Grondrecht, Institutionele Mensenrechtenschending, Institutionele Schaal, Internationaal Recht, Intersekse, Klacht, lichamelijke integriteit, Meisjesbesnijdenis, Misvattingen Intersekse, MvdH, Nederland, Nederlandse Wetgeving, NNMB, Noodzaak, Nut, Open Toekomst, Overheid, Overleg, Proxy Consent, Recht, Recht van het Kind, Resultaat, Schade, Standplaatsgebondenheid, Strafrecht, Supranationaal Recht, Systemische Mensenrechtenschending, Tweede Editie, Wetenschapper, Wettelijke Regulering, WGBO, Zelfbeschikking .

PUBLICATIE

Misvattingen over intersekse

Deze publicatie weerlegt met wetenschappelijke onderbouwing 172 misvattingen over intersekse. Tegelijk wordt de noodzaak beargumenteerd van de door NNID gevraagde wettelijke regulering geslachtsbevestigende behandelingen intersekse personen via het strafrecht.

Misvattingen over intersekse (tweede, herziene editie)

Op weg naar wettelijke regulering geslachtsbevestigende behandelingen intersekse personen

De tweede editie bevat honderden uitbreidingen en verwijst naar een groot aantal nieuwe bronnen.

Het uitgebreide rapport belicht de ernstige en langdurige schendingen van de rechten van intersekse personen in Nederland. Al 70 jaar worden zij onderworpen aan non-consensuele niet-noodzakelijke medische behandelingen (nnmb’s) zonder overtuigend wetenschappelijk bewijs voor de noodzaak of het nut ervan. Deze behandelingen zijn schadelijk, maar worden nog steeds uitgevoerd, ondanks het gebrek aan bewijs voor hun effectiviteit en ondanks de protesten van de Verenigde Naties, de Raad van Europa, een het Europees Parlement.

De Nederlandse overheid speelt hierin een dubieuze rol. Ze houdt de daders de hand boven het hoofd en financiert ziekenhuizen die deze behandelingen uitvoeren. Dit leidt tot systemische en institutionele schendingen van mensenrechten. Ondanks twintig jaar overleg met gezondheidswerkers zijn deze praktijken niet significante verandert. Er is sprake van een sterke standplaatsgebondenheid onder vrijwel alle belanghebbenden, wat de situatie verder compliceert.

De huidige Nederlandse wetgeving, met name de Wet op de geneeskundige behandelovereenkomst (WGBO), is in strijd met internationale en supranationale rechten. De wet geeft ouders via ‘proxy consent’ het recht om in te stemmen met uitstelbare medische behandelingen voor hun kinderen, wat in strijd is met de rechten van het kind op lichamelijke integriteit, een open toekomst en zelfbeschikking.

Het rapport benadrukt dat het voor intersekse personen praktisch onmogelijk is om een klacht in te dienen tegen deze behandelingen. Daarom is er een dringende behoefte aan wettelijke regulering. Het rapport pleit voor een wettelijke aanpak die nnmb’s op dezelfde manier behandelt als meisjesbesnijdenis in het strafrecht. Dit zou niet alleen de betrokken daders ter verantwoording roepen, maar ook bijdragen aan een grotere sociale betrokkenheid en controle. Het uiteindelijke doel is om de rechten van intersekse personen te beschermen en hen een stem te geven in hun eigen medische behandeling.

Dit document is ook beschikbaar als webpagina’s.

Misvattingen over intersekse, 1e ed.

Miriam van der Have

Eerste editie: 15 januari 2023

ISBN 978-94-93106-05-5

PDF 245 pagina’s 6,13 MB

Eerste editie

Misvattingen over intersekse, 2de ed.

Miriam van der Have

Tweede editie: 7 augustus 2023

ISBN 978-94-93106-20-8

PDF 270 pagina’s 7 MB

Tweede editie

Laatst gewijzigd op 8 november 2023 door Miriam van der Have