HOOFDSTUK 146
Dit gaat over mensenrechten, niet over over (20 jaar oude) operaties
Hebben we het over operaties van nu versus operaties van twintig jaar geleden? Het antwoord is: we hebben het helemaal niet over operaties, maar over mensenrechten die toen geschonden werden en die nu nog steeds geschonden worden. Het beroep op het strafrecht is dan ook een laatste redmiddel.
Niet ter zake doend
Een veelgehoord argument tegen de Wettelijke Regulering is dat de klachten te maken hebben met operaties die twintig jaar geleden zijn uitgevoerd en dat operatietechnieken tegenwoordig veel beter zijn dan toen.1Wie zegt dat we niet moeten kijken naar nnmb’s van 20 jaar geleden, geeft tenminste impliciet toe dat nnmb’s 20 jaar geleden ook al verkeerd waren. Beide stellingen in dat argument zijn onjuist: we hebben het hier over operaties die nog dagelijks worden uitgevoerd 8080: Nnmb’s komen in Nederland nog steeds voor.Het is een misvatting dat dit soort operaties tegenwoordig niet meer voorkomt. en die niet wezenlijk veranderd zijn[1] (zie 7373: Artsen moeten de minst ingrijpende behandeling kiezen, zelfs als dat ‘niet behandelen’ is.Het is een misvatting dat nnmb’s toegestaan zijn omdat niet bewezen is dat niet-ingrijpen beter is.onder ‘Ten derde’). Bovendien gaat het argument voorbij aan het feit dat ook een medische verrichting die in technisch opzicht juist is uitgevoerd, onder omstandigheden wanprestatie of een onrechtmatige daad kan opleveren als de gezondheidswerker zonder toestemming van de patiënt dan wel met een op onvoldoende informatie gebaseerde toestemming een verrichting uitvoert in het kader van een behandelingsovereenkomst [3]. Of een operatietechniek beter is of niet, doet dus niet terzake als de operatie zelf een ernstige mensenrechtenschending is.2Nnmb’s zijn ernstige mensenrechtenschendingen 155155: In Nederland worden de rechten van intersekse kinderen systemisch en institutioneel geschonden.Het is een misvatting dat in Nederland geen sprake is van institutionele mensenrechtenschendingen., 147147: Er zijn goede redenen om nnmb’s wettelijk te reguleren.Het is een misvatting dat er geen specifieke reden is om nu tot regulering van nnmb’s te komen..
20 jaar geleden
2001 begonnen intersekse personen met gezondheidswerkers te praten over de vraag of geheimhouding en alle medische aandacht wel noodzakelijk was. Jammer genoeg werden voorbeelden van mensen die niet tevreden waren met de medische behandeling door gezondheidswerkers afgedaan als ‘anekdotisch’ en onbelangrijk. Er werd meer bereikt op het gebied van geheimhouding.
Tot 2003 kregen zelfs ouders dikwijls niet precies te horen wat de diagnose was. Operaties werden uitgevoerd onder het mom dat het kind kanker had. Dát is dus wel twintig jaar geleden – dat lijkt lang geleden, maar het betekent dat mensen van rond de twintig nog met dat geheimhoudingsprotocol zijn opgevoed: voor artsen eindigde het protocol misschien 20 jaar geleden, maar dat
In 2003 deden drie vrouwen met AOS mee aan een uitzending van Vinger aan de Pols [4]. De uitzending liet gezondheidswerkers zien dat geheimhouding niet nodig was. Vanaf dat jaar besloten Nederlandse artsen meer openheid te geven. Maar de schaamte binnen de families bleef, en daarmee ook de geheimhouding naar buiten toe.3Dat is jammer, want recent onderzoek heeft aangetoond dat openheid van intersekse personen naar anderen (self-disclosure) over intersekse geassocieerd is met minder angst en depressie bij deze personen. [2] Nu onder de noemer van ‘privacy’. Ouders en artsen bleven daarom doorgaan met de medicalisering van intersekse en doorgaan met het uitvoeren van nnmb’s.
Vandaag de dag: ultimum remedium
Ondanks dat door intersekse personen in en buiten Nederland al meer dan twintig jaar gepraat wordt met gezondheidswerkers, worden nnmb’s nog steeds uitgevoerd 171171: Overleg over nnmb’s met gezondheidswerkers is bewezen ineffectief gebleken.Het is een misvatting dat overleg beter werkt dan de Wettelijke Regulering.. De oproep nnmb’s te reguleren is dan ook niet gebaseerd op operaties van twintig jaar geleden, maar op de wanhoop omdat praten niets heeft opgelost. De oproep nnmb’s via het strafrecht te reguleren is een laatste redmiddel, of ultimum remedium, zoals juristen het noemen 172172: Ernstige schendingen van mensenrechten horen in het strafrecht.Het is een misvatting dat nnmb’s niet in het strafrecht thuishoren..
Standpunt NNID
De vraag om wetgeving is actueel, het eerder geleden leed ook
De vraag om regulering van nnmb’s via het strafrecht is het laatste redmiddel omdat na ruim twintig jaar praten nog steeds nnmb’s worden uitgevoerd. Tegelijk moet er beleid komen om mensen die eerder geopereerd zijn, zelfs als dat meer dan 20 jaar geleden was, tegemoet te komen.
Wat mensen zeggen
Goede gronden
Laat duidelijk zijn dat er jaarlijks honderden kinderen op goede gronden aan hun geslachtsdelen moeten worden geopereerd met uitstekende resultaten en zonder gevolgen voor hun latere functioneren op psychologisch of seksueel gebied. Dit geldt bijvoorbeeld voor jongens met een hypospadie (te korte plasbuis, kromme penis). Zij hebben een functioneel en cosmetisch probleem aan hun penis dat gecorrigeerd kan en moet worden. Daarnaast zijn er meisjes met ernstige afwijkingen aan hun uitwendige geslachtsdelen, bij wie er geen enkele twijfel bestaat over het geslacht. Zij hebben een normaal vrouwelijk chromosomenpatroon en normaal vrouwelijk inwendig geslacht, eierstokken, uterus en vagina. Er zijn uitstekende argumenten om deze meisjes te opereren op een leeftijd waarbij zij geen hinder ondervinden van hun afwijkende uitwendige geslacht.[a]
— Tom de Jong, kinderuroloog – 2015
Achteraf
Ik zoek tegenwoordig op internet alles wat los en vast zit over dit onderwerp. Daardoor weet ik inmiddels dat die kans op kanker klein is en ze zonder die operatie waarschijnlijk vanzelf in de puberteit zou zijn gekomen, zonder medicinale interventies. Achteraf had ik liever gehad dat deze keus bij Mila zelf had gelegen, in plaats van dat wij die voor haar hebben genomen.[b]
— Moeder van Mila die in twee jaar eerder geopereerd is – 2023