MISVATTINGEN#142Emancipatie zonder gezondheidswerkers



  1. Gezondheidswerkers hebben vaak de neiging te denken dat intersekse personen hun begeleiding nodig hebben om maatschappelijke problemen te vermijden. Dit suggereert een vergelijkbaar patroon zoals eerder gezien bij LHB- en trans personen.
  2. Deze aanname vanuit de medische wereld leidt tot stigma en discriminatie, net zoals het eerder deed voor LHB- en trans personen.
  3. Net als andere groepen hebben intersekse personen het recht op het hoogste niveau van lichamelijke en geestelijke gezondheid, zonder dat hun bestaan wordt gereduceerd tot een ‘ziekte’.
  4. Voor emancipatie zijn vrije en volledig geïnformeerde toestemming door de persoon zelf is cruciaal; niet-medisch noodzakelijke medische behandelingen (NNMB’s) zijn hierbij niet relevant.


Kernbegrippen voor dit hoofdstuk : Auteur, Begeleiding, Diagnose, Discriminatie, Dokter, Emancipatie, Emancipatieproces, Geestelijke Gezondheid, Gezondheidswerker, Gezondheidszorg, Intersekse Persoon, Journalist, Lhb Persoon, Lichamelijke Gezondheid, Maatschappij, Medisch Probleem, Medische Kennis, Misvattingen Intersekse, MvdH, NNMB, Operatie, Probleem, Recht, Schoolboek, Stigma, Toestemming, Trans Persoon, Voorlichtingsmateriaal, Zeggenschap, Ziekenhuis, Ziekte .

Samengevat met AI en gecontroleerd door een redacteur.

HOOFDSTUK 142

De emancipatie van intersekse mensen vindt plaats in de maatschappij, niet in ziekenhuizen

Gezondheidswerkers denken vaak dat intersekse personen zonder hun begeleiding problemen in de maatschappij zullen ondervinden. Dat dachten ze ook van LHB-personen en van trans personen. Dat leidde toen tot stigma en discriminatie. Dat leidt ook nu weer tot stigma en discriminatie.

In de maatschappij wordt over LHB-rechten gesproken zonder dat eerst hoeft te worden uitgelegd hoe LHB’ers vrijen. En in de maatschappij wordt (na een lange strijd) gesproken over de rechten van trans personen zonder dat zij eerst een diagnose van een dokter nodig hebben of zelfs gedwongen zijn een operatie te ondergaan.

Om die reden behoren gezondheidswerkers ook geen zeggenschap te hebben in het emancipatieproces van LHB personen, van trans personen, en van intersekse personen. Toch gebeurt dit bij intersekse nog vaak 1Journalisten, auteurs van schoolboeken en ontwikkelaars van voorlichtingsmateriaal spelen hierbij een belangrijke rol. Nog te vaak laten zij artsen uitleggen wat intersekse is. Maar intersekse gaat over de ervaringen van mensen 11: Definitie van intersekse.Het is een misvatting dat onduidelijk is wat intersekse is.; daar kunnen deze mensen het best zelf over vertellen, er is geen arts nodig om die ervaringen te bevestigen of uit te leggen.; hierdoor wordt intersekse gereduceerd tot ziekte, hetgeen leidt tot stigma en discriminatie[3 , 4].

Intersekse personen hebben, net als alle andere mensen, recht op het hoogst bereikbare niveau van lichamelijke en geestelijke gezondheid; dit betekent dat goede gezondheidzorg belangrijk is – nnmb’s vallen daar niet onder, vrije en volledig geïnformeerde toestemming door de persoon zelf wel[1 , 2].

Standpunt NNID

De emancipatie van intersekse mensen vindt plaats in de maatschappij, niet in ziekenhuizen

Intersekse personen kunnen verschillende lichamelijke problemen hebben die medische hulp vereisen. Maar intersekse zelf is geen medisch probleem en is daarom niet afhankelijk van medische kennis.

Wat mensen zeggen


  • KOP
    Citaal.[a]
    — Eva, 24 jaar – 2023

Letterlijk citaat mensenrechtenparadigma
Letterlijk citaat Medisch paradigma
Uitspraak/aanbeveling/citaat mensenrechten institutie of – authoriteit
Citaat van boek  of (peer-reviewed) artikel, niet aan één auteur toe te wijzen,
ongeacht het paradigma

  1. Pūras D. Report of the Special Rapporteur on the right of everyone to the enjoyment of the highest attainable standard of physical and mental health. United Nations, General Assembly, 30 juli 2015. Rapport Nr. A/70/213.
  2. Pūras D. Report of the Special Rapporteur on the right of everyone to the enjoyment of the highest attainable standard of physical and mental health. United Nations, General Assembly, 4 april 2016. Rapport Nr. A/HRC/32/33.
  3. Pūras D. Report of the Special Rapporteur on the right of everyone to the enjoyment of the highest attainable standard of physical and mental health. United Nations, General Assembly, 28 March 2017. Rapport Nr. A/HRC/35/21.
  4. Pūras D, Melzer N, Radačić I. Regulations regarding eligibility for the female classification (athletes with differences of sex development) [OL OTH 62/2018]. Gericht aan: Coe S, International Association of Athletics Federations, IAAF. Geneva, Switzerland: United Nations; 12 September 2018.
VORIGE (1141)
MENU
VOLGENDE (143)

Laatst gewijzigd op 7 november 2023 door Miriam van der Have