MISVATTINGEN#116Mandaat intersekseorganisaties

  1. Mandaat en Representatie: Interseksebelangenorganisaties, zoals NNID in Nederland en OII Europe op een breder niveau, hebben een mandaat om intersekserechten te vertegenwoordigen. Ze zijn erkend als betrouwbare gesprekspartners door internationale instanties zoals de VN en de Europese Commissie. Ze vertegenwoordigen het thema intersekse, niet individuele personen.
  2. Grassroots Contact: Deze organisaties houden nauw contact met de ‘grassroots’, ofwel de basis, door middel van platforms zoals de Intersekse Denktank en focusgroepen.
  3. Mensenrechten: Intersekserechten zijn mensenrechten. Het schenden van de rechten van zelfs één persoon is voldoende reden om actie te ondernemen, onafhankelijk van de grootte van de groep.
  4. Aantallen en Zichtbaarheid: Het aantal intersekse personen is groter dan vaak wordt aangenomen. Door stigma kiezen velen ervoor om niet openlijk als intersekse bekend te staan. Dit aantal is echter aan het toenemen als gevolg van grotere zichtbaarheid in zowel traditionele als nieuwe media.
  5. Brede Steun: De intersekse-agenda en mensenrechten zijn erkend en ondersteund door diverse instanties, waaronder verschillende VN-comités, het Europees Parlement en vele nationale partijen en organisaties, wat hun legitimiteit en urgentie onderstreept.


Samengevat met AI en gecontroleerd door een redacteur.

HOOFDSTUK 116

Onrecht dat onzichtbaar is, is niet minder belangrijk dan het onrecht dat wel zichtbaar is

Natuurlijk moeten er meer intersekse personen zichtbaar worden, dat is het doel van de emancipatie. Toch is het een misvatting dat meer intersekse personen moeten deelnemen in de interseksegemeenschap voordat de interseksebelangenorganisaties mogen spreken.

De misvatting dat meer intersekse mensen zichtbaar zouden moeten zijn voordat de intersekseorganisaties recht van spreken hebben, bevat twee veronderstellingen:

  • dat de interseksebelangenorganisaties geen mandaat hebben, en
  • dat alleen een grote groep kan opkomen voor hun intersekserechten.

Mandaat

Door intersekse personen geleide interseksebelangenorganisaties vertegenwoordigen het onderwerp intersekse 1Zie 130130: De rechten van intersekse mensen worden in Nederland ernstig geschonden; dat is ook vastgesteld door tal van nationale, regionale, en internationale gremia.Het is een misvatting dat alleen activisten om maatregelen vragen. voor een beknopt overzicht hoe interseksebelangenorganisaties het onderwerp intersekse vertegenwoordigen. en niet individuele personen.2De stelling zou, met een knipoog, dus beter kunnen luiden ‘interseksebelangenorganisaties vertegenwoordigen geen enkel persoon’, want dat klopt – tot op zekere hoogte. Het gaat immers niet om individuele intersekse personen maar om de gemeenschap van intersekse personen.

De interseksebelangenorganisaties houden, ieder op hun eigen manier, contact met de ‘grassroots’ – mensen die zich individueel of via een organisatie inzetten voor intersekserechten. NNID onderhoudt dat contact via de Intersekse Denktank en toetst beleidsbeslissingen via focusgroepen. Het beleid van NNID wordt bepaald door de informatie uit de Intersekse Denktank en de informatie die van andere interseksebelangenorganisaties wordt ontvangen. Binnen Europa zijn deze organisaties verenigd in OII Europe. Ook NNID maakt deel uit van OII Europe.

OII Europe en daaraan verbonden lid-organisaties worden door o.a. de Verenigde Naties, de Raad van Europa, en de Europese Commissie gezien als een betrouwbare gesprekspartner. NNID vertegenwoordigt het onderwerp intersekse in Nederland bij de overheid, politieke partijen en maatschappelijke organisaties. Het mandaat hiervoor is afkomstig van de Intersekse Denktank en de internationale interseksegemeenschap.

Om de mensenrechtensituatie te verbeteren luisteren interseksebelangenorganisaties goed naar wat intersekse mensen willen veranderen en handelen daar ook naar.

Aantal mensen dat nodig is

Intersekserechten zijn mensenrechten. Het gaat om de vraag of de mensenrechten van intersekse personen gerespecteerd worden of niet. Omdat mensenrechten individuele rechten zijn, is de omvang van de groep waarvan de rechten worden geschonden niet relevant. Zelfs als de rechten van een enkele persoon worden geschonden, is het nodig om voor die rechten op te komen.

Dat één persoon genoeg is, wil niet zeggen dat er weinig intersekse mensen zijn. Door stigma, schaamte, en geheimhouding kiezen veel intersekse mensen ervoor om zichzelf niet als intersekse persoon bekend te maken – een situatie die vergelijkbaar is met de beginjaren van de emancipatie van homoseksuele personen en van trans personen. Nog geen twintig jaar geleden werd geschat dat slechts 0,018 procent van de mensen intersekse zou zijn[10], later werd op basis van medisch-wetenschappelijke publicaties aangetoond dat dit tenminste 0,5 procent moest zijn[7 , 8], en inmiddels is aangetoond dat 1,1 procent van de mensen geboren is met geslachtskenmerken die niet voldoen aan de gangbare definities van man en vrouw[6]. Steeds meer van deze mensen treden naar buiten en delen hun ervaringen in traditionele media (kranten, tijdschriften, televisie, documentaires) en nieuwe media (Facebook, Instagram, Tiktok, Youtube, enzovoort). (Zie ook 2121: Een coming-out als intersekse persoon is niet noodzakelijk.Het is een misvatting dat eerst maar eens meer intersekse mensen zichtbaar moeten zijn voordat…..)

Steun

Om het onderwerp intersekse op de agenda te zetten, voeren door intersekse personen geleide intersekseorganisaties wereldwijd overleg met internationale instanties en overheden. Standpunten van opponenten worden beargumenteerd weerlegd en inmiddels worden de standpunten van de internationale interseksegemeenschap 3Standpunten die onder andere vastgelegd zijn in de Public Statement by the Third International Intersex Forum (‘Verklaring van Malta’) [11] en die verder uitgewerkt zin in publicaties van intersekseorganisaties zoals OII Europe en NNID. over het recht van intersekse kinderen op lichamelijke integriteit en het recht op zelfbeschikking gesteund door tal van instanties en overheden, waaronder:

  • VN-Hoge Commissaris voor de mensenrechten[12],
  • VN-Comité tegen foltering en andere wrede, onmenselijke of onterende behandeling of bestraffing[2],
  • VN-Comité voor Economische, Sociale en Culturele Rechten[3],
  • VN-Comité voor de uitbanning van discriminatie van vrouwen[4],
  • Europees Parlement[5],
  • Parlementaire Vergadering van de Raad van Europa[9],
  • Nationaal Coördinator tegen Discriminatie en Racisme [1],
  • Tien in de Tweede Kamer vertegenwoordigde partijen: VVD, CDA, D66, GroenLinks, SP, PvdA, Partij voor de Dieren, fractie Den Haan (oorspronkelijk 50Plus), Volt, en BIJ1 (zie ook voetnoot 314 op pagina 97),
  • Ondertekenaars van de Nederlandse Intersekseverklaring: de gemeenten Utrecht, Amsterdam, Den Haag, en Nijmegen,
  • de 90 organisaties en ruim 700 personen die het NNID-solidariteitstatement hebben getekend 4Zie https://www.seksediversiteit.nl/solidariteitstatement/ .

Standpunt NNID

Onrecht dat onzichtbaar is, is niet minder belangrijk dan het onrecht dat wel zichtbaar is

Veel intersekse mensen, zelfs mensen die actief zijn in de interseksegemeenschap, durven niet zelf naar buiten te treden. Daarom vertegenwoordigt NNID het onderwerp intersekse en doet dat in nauw overleg met de interseksegemeenschap. Dat onrecht verborgen blijft omdat intersekse mensen hun ervaringen niet durven te delen, maakt hun leed niet minder belangrijk.

Wat mensen zeggen


  • Intersekse mensen als drijvende kracht
    Uit de Verklaring van Malta: “Wij bevestigen dat intersekse mensen echt zijn en dat we bestaan in alle regio’s en landen over de hele wereld. Daarom moeten intersekse mensen gesteund worden zodat zij de drijvende kracht kunnen zijn achter sociale, politieke en wetgevende veranderingen die hen aangaan.”[a]
    — 30 Internationale intersekse organisaties – 2013
  1. Third International Intersex Forum. Declaration of Malta – Public Statement by the 3rd International Intersex Forum, Valetta, Malta – English,  2013 [geraadpleegd 31 march 2021]. 1 dec 2013. URL: https://www.seksediversiteit.nl/gevorderd/malta-statement/.
Letterlijk citaat mensenrechtenparadigma
Letterlijk citaat Medisch paradigma
Uitspraak/aanbeveling/citaat mensenrechten institutie of – authoriteit
Citaat van boek  of (peer-reviewed) artikel, niet aan één auteur toe te wijzen,
ongeacht het paradigma
  1. Baldewsingh R. Wettelijk verbod non-consensuele, niet-noodzakelijke medische behandelingen van intersekse kinderen en volwassenen, 14 april 2023 – 2023-0000205124. Ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninksrijksrelaties – Nationaal Coördinator tegen Discriminatie en Koninksrijksrelaties. Den Haag: Bureau Nationaal Coördinator tegen Discriminatie en Racisme, 2023.
  2. Committee against Torture and Other Cruel, Inhuman or Degrading Treatment or Punishment. Concluding observations on the seventh periodic report of the Netherlands*. CAT/C/NLD/CO/7. United Nations, 18 december 2018.
  3. Committee on Economic, Social and Cultural Rights. Concluding observations on the sixth periodic report of the Netherlands*. United Nations, International Covenant on Economic, Social and Cultural Rights, 6 July 2017. ISBN E/C.12/NLD/CO/6.
  4. Committee on the Elimination of Discrimination against Women. Concluding observations on the sixth periodic report of the Netherlands. United Nations, 18 November 2016. ISBN CEDAW/C/NLD/CO/6.
  5. European Parliament. Resolution of 14 February 2019 on the rights of intersex people (2018/2878(RSP)). P8_TA-PROV(2019)0128 ed. Brussels, Belgium: European Parliament, 2019.
  6. Frisch M, Moseholm E, Andersson M, Bernhard Andresen J, Graugaard C. Sex i Danmark, Nøgletal fra Projekt SEXUS 2017-2018 (Sex in Denmark. Key findings from Project SEXUS 2017-2018). Aalborg, Denmark: State Serum Institute (Department of Epidemiological Research), 28 oktober 2019. ISBN 978-87-971732-0-6.
  7. van der Have M, van Heesch M. NNID Standpunten & Beleid 2013/2014. Nijmegen: Stichting Nederlands Netwerk Intersekse/DSD; 2013.
  8. van Lisdonk J. Leven met intersekse/DSD – Een verkennend onderzoek naar de leefsituatie van personen met intersekse/DSD. Den Haag: Sociaal en Cultureel Planbureau, 18 juni 2014 2014. Rapport Nr. 2014-15. ISBN 978 90 377 0705 2.
  9. Parlementaire Vergadering van de Raad van Europa. Resolution 2191 (2017) – Promoting the human rights of and eliminating discrimination against intersex people. Strasbourg: Raad van Europa, 2017.
  10. Sax L. How common is intersex? A response to Anne Fausto‐Sterling. Journal of Sex Research. 2002;39(3):174-178. https://doi.org/10.1080/00224490209552139
  11. Third International Intersex Forum. Declaration of Malta – Public Statement by the 3rd International Intersex Forum, Valetta, Malta – English 2013 [geraadpleegd 31 march 2021]. 1 dec 2013. URL: https://www.seksediversiteit.nl/gevorderd/malta-statement/.
  12. Zeid Ra’ad Al Hussein. Opening remarks by Zeid Ra’ad Al Hussein, United Nations High Commissioner for Human Rights at the Expert meeting on ending human rights violations against intersex persons [Press release]. United Nations; 2015 [bewerkt 16 sept 2015; geraadpleegd 19 sept 2015]. URL: http://www.ohchr.org/EN/NewsEvents/Pages/DisplayNews.aspx?NewsID=16431&LangID=E#sthash.TTMfNnJr.dpuf.