Dat niet-opereren alleen kan als je veel zelfvertrouwen hebt is een van de vreemdste misvattingen die er bestaan. Al was het maar omdat je niet weet hoe het zelfvertrouwen zich gaat ontwikkelen (en de keuze voor een nnmb dan voor de hand lijkt te liggen).

Een variant op de misvatting is dat niet-opereren heel speciale ouders vraagt. Veel hulpverleners zijn van mening dat de beslissing om niet te opereren unieke opvoedingsvaardigheden vereist die slechts weinig ouders bezitten; om deze reden beschouwden verschillende van hen chirurgie als een levensvatbare ‘oplossing’^[5].

Beide versies van de misvatting hebben met elkaar gemeen dat erkend wordt dat de maatschappij een probleem veroorzaakt door (nog) niet om te kunnen gaan met intersekse, terwijl tegelijk wordt gesteld dat het kind verantwoordelijk is voor de oplossing: een operatie die niet nodig is en een erkende mensenrechtenschending is.

Maar als de maatschappij zich misdraagt, moet de maatschappij veranderen, niet het kind. Dát durven aan te pakken vereist zelfvertrouwen en moed, niet het ‘anders’ zijn (zie ook 22: De visie op intersekse verandert, net als intersekse personen zelf ook veranderen.Het is een misvatting dat intersekse mensen niet veranderen als gevolg van de paradigmaverschuiving.).

Daarnaast is het de vraag of zelfvertrouwen en superouders exclusief nodig zijn voor interseke mensen. Er bestaat ook veel lichamelijke diversiteit onder niet-intersekse mensen. Een relatief groot aantal mensen¹Dit is een aanname die gebaseerd is op het grote aantal privéklinieken voor cosmetische chirurgie. in die groep zal op volwassen leeftijd²Mensen moeten minimaal 18 jaar zijn voor ze een cosmetische ingreep zonder medische noodzaak mogen laten doen. Dit staat in de richtlijnen opgesteld door de beroepsorganisaties voor cosmetisch artsen en plastisch chirurgen. Artsen die werken in de cosmetische sector moeten zich hieraan houden. De Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ) ziet hierop toe. Een cosmetische operatie op jongere leeftijd is wel mogelijk wanneer iemand psychisch lijdt door een uiterlijk probleem en een terugkerende wens heeft om dit te laten corrigeren. LINK cosmetische operaties ondergaan^{[3 , 4 , 11 , 14 , 18 , 19]}. Toch kunnen verreweg de meeste van die mensen voor de door hen gewenste ingreep een normaal leven leiden. Blijkbaar valt het wel mee met de vereiste hoeveelheid zelfvertrouwen.

Verder kunnen ‘normaliserende’ behandelingen geen wonderen verrichten^[12] – van dichtbij (bijvoorbeeld als het kind zich in de spiegel bekijkt, met anderen vergelijkt, of bij seksualiteit) blijft intersekse na een ‘normaliserende’ behandeling zichtbaar en merkbaar. Zelfs bij de meest perfecte behandeling blijft het kind zich anders voelen (zie ook 6060: Geslachtsbevestigende operaties resulteren niet in ‘normale’ genitaliën.Het is een misvatting dat operaties ‘normale’ genitaliën opleveren.).

Het is een niet-onderzochte aanname van gezondheidswerkers dat kinderen zonder ‘normaliserende’ behandeling ongelukkig zijn – als ze dat zijn, kan het goed komen doordat ze verteld is door gezondheidswerkers en ouders dat ze ongelukkig behoren te zijn (zie ook bijlage DD: Het niet-gepubliceerde proefschrift van John Money uit 1952 toont aan dat 'normaliserende' behandelingen niet nodig zijn.Het is een misvatting dat de psycholoog John Money ooit heeft aangetoond dat nnmb's noodzakelijk zijn. over het werk van John Money en 101101: Door het grote aantal vertekeningen is tevredenheidsonderzoek wetenschappelijk zeer zwak, zo niet onmogelijk.Het is een misvatting dat intersekse kinderen (of volwassenen) kunnen aangeven of hun vroege ‘normaliserende’ behandeling goed was. over ‘adaptive preference’).

Als laatste argument moet worden gezegd dat mensen kleren dragen en genitaliën dus zelden zichtbaar zijn – met of zonder nnmb’s is van ‘anders zijn’ geen sprake. Het zijn de sociale gevolgen en de medische aandacht waardoor een kind zich ‘anders’ gaat voelen^{[1 , 7 , 15 , 16 , 17 , 20 , 21]}.

Het enige wat vaststaat over de combinatie van intersekse en zelfvertrouwen, is dat medische aandacht, in het bijzonder nnmb ‘s, intersekse personen geen zelfvertrouwen geven en dat openheid juist wel goed is voor de mentale gezondheid:

• Chirurgie bedreigt seksualiteit: Veel intersekse mensen die een chirurgische behandeling hebben ondergaan hebben problemen met hun seksualiteit. ^{[2 , 6 , 13]}
• Veel psychische klachten: Onderzoek onder intersekse mensen die onder behandeling zijn bij artsen toont een verontrustend psychische klachten, inclusief denken aan zelfdoding en pogingen tot zelfdoding (zie ook hoofdstuk 2323: De doorleefde ervaring van intersekse mensen bestrijkt hun hele leven, niet alleen hun kindertijd.Het is een misvatting dat intersekse alleen over heel jonge kinderen gaat.). ³In het dsd-LIFE onderzoek werden psychiatrische stoornissen gemeld bij 54,2% van de personen met DSD (tegen 10,6% in de controlegroep) en pogingen tot zelfdoding bij 6,8% van de personen met DSD (tegen 1,8% in de controlegroep)^[8]. In Amerikaans onderzoek gaf bijna een derde van de deelnemers aan wel eens een poging tot zelfdoding te hebben ondernomen^[22].
• Overschatting artsen: Ruim de helft van de artsen waarderen het resultaat van de operaties hoger dan de intersekse personen zelf. ^[9]
• Openheid helpt: Openheid over intersekse is geassocieerd met een betere mentale gezondheid bij intersekse personen. ^[10]
• Geen kenmerk van intersekse: Psychische problemen zijn geen kenmerk van intersekse, maar misschien wel van de medische aandacht voor intersekse (zie 6565: Intersekse resulteert uit zichzelf niet in psychische problemen.Het is een misvatting dat intersekse psychische problemen tot gevolg heeft. en bijlage DD: Het niet-gepubliceerde proefschrift van John Money uit 1952 toont aan dat 'normaliserende' behandelingen niet nodig zijn.Het is een misvatting dat de psycholoog John Money ooit heeft aangetoond dat nnmb's noodzakelijk zijn.).