HOOFDSTUK 63
Intersekse is geen ziekte en vraagt niet om genezing
Intersekse is een doorleefde ervaring en niets kan te niet doen wat je als kind hebt meegemaakt. Nnmb’s maken ook deel uit van die doorleefde ervaring. Helaas.
Ouders die voor een operatie kiezen zijn ervan overtuigd
- dat een operatie het uiterlijk en de functie van de uitwendige genitaliën en de voortplantingsstructuren van hun kind zal ‘repareren’1De moderne geneeskunde hanteert nog grotendeels een Cartesiaans mensbeeld, waarin het lichaam als een machine verschijnt en waarin maken, in de zin van ‘repareren’, ‘weer heel maken’, de kerntaak is[1]. Het kenmerk van een machine is niet alleen dat wat niet (meer) werkt, gerepareerd kan worden, maar ook dat defecte onderdelen meer en meer schade aan de machine zullen aanbrengen; patiënten die deze metafoor gebruiken worden makkelijk meegenomen in een neergaande spiraal van een zoektocht naar een volgens hen bestaande reparatie die zij naar hun mening beslist nodig hebben[2]. Dat genetische variaties worden aangeduid als ‘gendefecten’ draagt ook bij aan het idee dat een lichaam kapot kan zijn, maar ook gerepareerd kan worden. De onnodige medische behandeling van intersekse kinderen komt dan ook niet voort uit de wens van deze kinderen (logisch, ze zijn nog te jong om een wens te uiten), maar uit de wens van de ouders die geen ‘defect’ kind willen hebben. Het zijn de ouders die door het verouderde reductionistisch biomedisch model van het lichaam als een machine die gerepareerd kan worden, druk op artsen uitoefenen.,
- en dat een operatie de verwachte negatieve psychosociale gevolgen van DSD zal voorkomen (d.w.z. een niet-normatieve geslachtsidentiteit en/of geslachtsrol, pesten door leeftijdgenoten en problemen in toekomstige romantische relaties)[1].
Maar gezondheidswerkers kunnen niet toveren en ouders kunnen niet vergeten wat ze gezien en gehoord hebben (zie 6060: Geslachtsbevestigende operaties resulteren niet in ‘normale’ genitaliën.Het is een misvatting dat operaties ‘normale’ genitaliën opleveren.). Veel ouders zullen daardoor schuldgevoelens houden en kinderen zullen dat merken. Daarnaast zal een kind na een nnmb voor medisch onderzoek en misschien een of meer vervolgoperaties opnieuw naar het ziekenhuis moeten.
Kortom, medische behandelingen voorkomen niet dat een kind later gevoelens van schaamte en angst heeft. Intersekse kinderen zullen altijd weten dat zij door artsen en ouders als ‘anders’ zijn gezien, dat is deel van hun doorleefde ervaring van intersekse.
Sociale verandering helpt wél. In de definitie van intersekse zitten drie dynamische elementen die er ieder voor kunnen zorgen dat intersekse in de toekomst niet meer bestaat (zie 11: Definitie van intersekse.Het is een misvatting dat onduidelijk is wat intersekse is.). Iedere stap die daarin wordt genomen, zal meer bijdragen aan iemands ‘niet meer intersekse zijn’ dan welke medische behandeling ook.
Standpunt NNID
Intersekse is geen medische conditie die genezen moet worden
Geen enkele medische behandeling heeft tot resultaat dat intersekse ‘genezen’ is. ‘Ont-intersekse’ is medisch-technisch onmogelijk en bovendien is intersekse iemands doorleefde ervaring – de herinnering zal blijven, bij het kind en bij de omgeving van het kind. Nnmb’s zijn wat dat betreft te vergelijken met conversietherapie: er wordt veel beloofd door de daders, veel gehoopt door de slachtoffers, maar er wordt niets opgelost – het is een vorm van kwakzalverij.
.
Wat mensen zeggen
Niet iets wat eruitziet of functioneert als volstrekt normaal
Wij kunnen een heleboel knutselen, maar dat lost niet altijd alles op en ik maak niet iets wat eruitziet of functioneert als volstrekt normaal. We proberen zo goed mogelijk mensen op voor te bereiden dat ze niet van ons een soort tovenarij verwachten dat het nadien helemaal goed of helemaal normaal is. Dus het blijft dat daar begeleiding en hulp bij nodig is om om te gaan met, ja dat jij, dat of je genitaal wat anders is. Wat minder goed functioneert.[a]
— Barbara Kortman, kinderuroloog – 2019
Niet douchen met anderen
Kinderendocrinoloog Hannema wijst erop dat ook als DSD-kinderen wél geopereerd zijn, het geslachtsdeel er vaak niet uitziet zoals bij anderen. „Die zeggen: ‘Ik ga echt niet douchen met anderen’.”[b]
— Sabine Hannema, kinderendocrinoloog – 2023
Tussen neus en lippen
Ik liep in een parkeergarage met mijn ouders en dan werd tussen neus en lippen, werd even gezegd van: ja, de arts zei net dat je een te ondiepe vagina hebt, dus daar moeten we misschien iets aan doen binnenkort. En dat was het. En dan zat ik weer met het gevoel van: o nee, er is weer iets mis, hoe gaan we dit nu weer fiksen? Hoe gaat een jongen mij ooit leuk vinden dan? Ja, gewoon, dus misschien heb je wel gelijk inderdaad, dat het elke keer weer was van: ja, godverdomme, er is nog meer mis met mij.[c]
— Vera, 2023 jaar – 2023
Geen genezing, maar angst en een beschadigde relatie
De medische wereld creëert een situatie die de ouders bang maakt, hun toestemming bij volmacht afdwingt, de relatie tussen ouders en kinderen beschadigt en hen de mogelijkheid ontneemt om gezondere keuzes te maken over een langere periode van overweging, zodat de zich ontwikkelende autonomie van het kind een rol kan spelen en zijn eigen toestemming kan geven.2Origineel: The medical establishment is setting up a situation that frightens the parents, coerces their proxy consent, damages relationships of parents to children and denies them the opportunity to have healthier choices made over a longer period of consideration that allows for the child’s developing autonomy to come into play and give their own consent..[d]
— Morgan Holmes – Canadees socioloog en intersekse persoon – 1994