Intersekse kinderen kunnen een bezoek aan een arts als stressvol ervaren^{[2 , 3 , 7]}. Herhaaldelijk onderzoek van de genitaliën, inclusief medische fotografie¹Medische fotografie kan blijvende ernstige negatieve psychosociale consequenties hebben. Medische fotografie wordt zelfs als zo problematisch beschouwd dat de Chicago Consensus Statement zegt dat medische foto’s belangrijk zijn voor het bijhouden van gegevens en voor educatie, maar dat de foto’s gemaakt moeten worden als de patiënt onder anesthesie is voor een medisch [noodzakelijke] ingreep en met de juiste toestemming ^{[11 , 15]}., kan worden ervaren als zeer beschamend^{[11 , 15]}, vernederend^[13] of zelfs als seksueel misbruik^{[1 , 16]}. Dit werkt stigma en psychosociale problemen in de hand^{[6 , 14 , 17 , 18 , 19]}. De zorg die intersekse mensen ontvangen leidt niet zelden tot mishandeling en eenzaamheid die moeten worden opgevat als een structureel en systemisch probleem (zie ook 155155: In Nederland worden de rechten van intersekse kinderen systemisch en institutioneel geschonden.Het is een misvatting dat in Nederland geen sprake is van institutionele mensenrechtenschendingen.) dat naast sociale verandering een respons van de staat vereist^[12]. Deze gevolgen moeten in een afweging even zwaar, zo niet zwaarder, wegen als de mogelijkheid om later geslachtsverkeer te hebben of kinderen te krijgen^[20]. Om die reden is het in het belang van het kind dat het aantal contacten tussen gezondheidswerkers en het kind zo gering mogelijk is^[4]. Toch vinden veel intersekse volwassenen dat veel controlebezoeken eerder lijken uit te gaan van de nieuwsgierigheid van artsen dan dat zij noodzakelijk zijn voor de gezondheid van het kind^{[3 , 8]}. ²Er zijn nog weinig getuigenissen gepubliceerd die de invloed van onnodige doktersbezoeken documenteren. Wel verzamelt NNID dergelijke narratieven op video. De Canadese socioloog Morgan Holmes beschrijft op pagina 48 van haar master thesis gedetailleerd hoe zij dergelijke doktersbezoeken heeft ervaren ^[10]. ³De Amerikaanse filosoof Ellen K. Feder brengt scherp onder woorden dat artsen dit niet doen om perverse redenen, maar dat toch sprake is van machtsmisbruik: “Artsen die van patiënten verlangen dat zij zich ter beschikking stellen van collega’s en arts-assistenten voor herhaald onderzoek door medisch specialisten, willen niet dat de patiënten zich geschonden voelen; integendeel, zij menen dat zij bezig zijn met belangrijk onderwijswerk dat de medische vooruitgang bevordert. En toch, het leed geleden door Ruby’s dochters, door Ruby zelf, en door de vele anderen die zich onlangs tegen cosmetische genitale operaties hebben uitgesproken, wijst op de uitoefening van macht zonder “morele legitimiteit”.’[5]

Om die reden zijn lichamelijke onderzoeken die niet werkelijk in het belang van het kind zijn, ook nnmb’s. Dit geldt niet alleen voor lichamelijke onderzoeken die voortkomen uit de professionele interesse van artsen, of die bedoeld zijn om ouders gerust te stellen (zie ook 7070: Een kind mag niet worden gebruikt voor de behandeling van de problemen van de ouders.Het is een misvatting dat ouders de patiënt zijn.), maar ook voor deelname aan wetenschappelijk onderzoek.⁴Uiteraard is onderzoek belangrijk, net als wetenschappelijk onderwijs, maar er moet een aantoonbaar belang voor het kind zijn dat verder gaat dan het delen van de onderzoeksresultaten.

Invented tradition

De noodzaak van het frequente doktersbezoek dat veel intersekse kinderen meemaken kan in twijfel worden getrokken. Tenzij het doel eerder cultureel dan medisch is. Daarmee is het onnodig doktersbezoek vergelijkbaar met wat de Britse historici Eric Hobsbawm en Terence Ranger ‘invented traditions’ noemen.⁵Hobsbawm en Ranger definiëren invented traditions als: “een reeks praktijken, gewoonlijk bepaald door openlijk of stilzwijgend aanvaarde regels en van rituele of symbolische aard, die erop gericht zijn bepaalde waarden en gedragsnormen bij te brengen door herhaling, wat automatisch continuïteit met het verleden impliceert”. ^[9] Uitgevonden tradities hebben drie overlappende doelen: zij helpen sociale cohesie tot stand te brengen; zij legitimeren instellingen en gezagsverhoudingen; en zij concretiseren overtuigingen en waardesystemen^[9].

Met onnodig doktersbezoek wordt de medische zorg ingezet als verdediger van de symbolen man en vrouw; symbolen die in de huidige vorm jong zijn, maar zo belangrijk zijn dat bijna ieder religie begint met het scheppen van de man en daarna de vrouw. Als onnodig doktersbezoek al een reden heeft, dan is het de bevestiging van de aan het kind opgelegde normen en waarden ten aanzien van sekse en gender én dat intersekse geen deel mag uitmaken van de maatschappij.