Natuurlijk komt intersekse wel in de natuur voor – de man die het begrip intersekse voor het eerst heeft gebruikt, Richard Goldschmidt, deed dat juist in onderzoek bij dieren^[1].

Als biologen over intersekse spreken, is dat meestal ontdaan van de sociale constructies die in de maatschappij aan intersekse (en sekse) zijn toegevoegd. Intersekse dieren hoeven daarom niet te worden ‘genormaliseerd’ naar mannetjes- of vrouwtjesdieren.¹Wellicht met uitzondering van huisdieren, maar dat komt door de ‘vermenselijking’ van huisdieren. Uiteraard zijn mensen ook deel van de natuur, maar juist door de invloed van de mens komt intersekse steeds vaker voor bij dieren in de vrije natuur. Doordat oppervlaktewater steeds meer vervuild raakt met chemicaliën die lijken op vrouwelijke hormonen, zien biologen een grote toename van vervrouwelijking van vissen. Daarnaast is intersekse bij koeien, geiten en varkens al eeuwenlang bekend.²Google Scholar verwijst naar tal van wetenschappelijke artikelen over intersekse dieren: LINK

Dat intersekse dieren niet ‘genormaliseerd’ worden en intersekse mensen wél, laat zien dat er een belangrijk verschil bestaat tussen het biologische begrip en het sociologische begrip; intersekse is een sociale constructie geworden waarbij eisen aan mensen worden gesteld, die niet aan dieren worden gesteld (zie 1111: Sekse is niet (alleen) biologisch.Het is een misvatting dat intersekse (alleen maar) biologisch is. en 9797: Sekse is, net als gender, een sociale constructie.Het is een misvatting dat sekse niet sociaal geconstrueerd is.).