MISVATTINGEN#23Niet alleen over kinderen

  1. Voortdurende uitdagingen: Intersekse kinderen groeien op tot volwassenen, maar hun negatieve ervaringen blijven bestaan. Er is behoefte aan meer bewustzijn over de problemen die intersekse volwassenen ervaren.
  2. Psychische problemen en stigmatisering: Onderzoek toont aan dat intersekse volwassenen significant vaker psychische problemen en zelfmoordgedachten hebben, vaak door stigmatisering en opgelegde geheimhouding.
  3. Onderwijs en uitval: In het onderwijssysteem is er een tekort aan aandacht voor seksediversiteit, wat de oorzaak kan zijn van een hogere uitval onder intersekse scholieren en studenten.
  4. Behoefte aan ondersteuning: Volwassenen die in het verleden ‘genormaliseerd’ zijn, moeten toegang krijgen tot  ondersteuning door onafhankelijke psychologen en hulp bij hormonale of fysieke problemen.
  5. Beperkte psychologische hulp: Er is een tekort aan onafhankelijke psychologische hulp, en de rol van psychologen in de medische behandeling van intersekse personen is beperkt, wat duidt op een disbalans tussen medische en psycho-sociale zorg.


Samengevat met AI en gecontroleerd door een redacteur.

HOOFDSTUK 23

Intersekse kinderen worden intersekse volwassenen

Intersekse kinderen worden intersekse volwassenen, maar daarmee komt geen einde aan de negatieve ervaringen. Er moet meer aandacht komen voor de problemen die intersekse volwassenen ervaren.

Ieder intersekse kind wordt uiteindelijk een intersekse volwassene. Uit onderzoek blijkt dat intersekse volwassenen veel psychische problemen hebben1Voor een uitgebreid overzicht van onderzoeken die dergelijke problemen melden, zie de pagina Sociale gevolgen op de website seksediversiteit.nl: LINK die gelinkt zijn aan stigmatisering en opgelegde geheimhouding[11 , 13]. Maatschappelijke verandering moet dergelijke problemen voorkomen[9]. Hoewel scholen steeds meer aandacht aan genderidentiteit besteden, is er nog weinig aandacht voor seksediversiteit[3]. Intersekse scholieren en studenten lopen een grotere kans dan andere scholieren en studenten hun opleiding niet af te maken[10]. Intersekse volwassenen hebben volgens Europees onderzoek 4,3 maal vaker psychische problemen2In het dsd-LIFE onderzoek werden psychiatrische stoornissen gemeld bij 54,2% van de personen met DSD (tegen 10,6% in de controlegroep) en pogingen tot zelfdoding bij 6,8% van de personen met DSD (tegen 1,8% in de controlegroep)[5].  In Amerikaans onderzoek gaf bijna een derde van de deelnemers aan wel eens een poging tot zelfdoding te hebben ondernomen[18]. Dit staat in schril contrast met het promotieonderzoek van de psycholoog John Money die in de jaren 1950 bij 14 personen (8 procent) van de bij zijn onderzoek betrokken personen psychopathologie vond, waarvan slechts één persoon voor wie dit was toe te schrijven aan ‘het ambi-seksuele conflict’[14]. Zie voetnoot 234 (volgende bolletje) voor gedetailleerde informatie. 3Voetnoot 234: In zijn (niet openbaar toegankelijke) proefschrift uit 1952 stelt John Money op basis van een groep van 184 personen “Zelfs de twijfelgevallen buiten beschouwing gelaten […] is 8% een opmerkelijk lage incidentie van psychopathologie in een groep die zo kwetsbaar is voor de spanningen en problemen van het leven in een paradox. Slechts 1 op de 180 personen vertoonde psychotische symptomen die konden worden toegeschreven aan het ambi-seksuele conflict.”. [p.197] In een voetnoot op pagina 188 geeft Money aan dat er geen overtuigend bewijs is dat de ‘psychological adjustment’ van de 284 in het proefschrift beschreven cases mogelijk een te positiefbeeld schetsen van ‘hermafrodieten’ in het algemeen; volgens Money is eerder het tegenovergestelde het geval: “Het feit dat de steekproef waarschijnlijk bevooroordeeld is ten gunste van de meest dramatische en merkwaardige anatomische en psychologische ambiguïteiten is in feite in het voordeel van de conclusies die in dit hoofdstuk worden gepresenteerd.”[14] Eenzelfde verbazing sprak Money samen met Joan en John Hampson, in 1957 later opnieuw uit in een artikel dat wel gepubliceerd is[15]. Slechts twee jaar later schreven een aantal Canadese artsen met een beroep op warrig ‘wiskundig bewijs’ dat Money en de Hampsons geen gelijk konden hebben gehad want zij hadden bij 17(!) intersekse personen slechts vier personen zonder psychiatrische ziekten gevonden[1] – ziekten die echter niet bij naam worden genoemd, en die bij lezing met de kennis van vandaag eerder een verband lijken te hebben met de visie van de auteurs op gender dan met intersekse. Omdat het niet in hun visie op gender paste, zagen Cappon et al. veel waarover zij zich verbaasden ten onrechte als een psychiatrisch probleem. Maar de trend was in gang gezet: blijkbaar moest intersekse voortaan gepaard gaan met psychiatrische problemen. In het dsd-LIFE onderzoek werden psychiatrische stoornissen gemeld bij 54,2% van de personen met DSD (tegen 10,6% in de controlegroep) en pogingen tot zelfdoding bij 6,8% van de personen met DSD (tegen 1,8% in de controlegroep) [5].

dan niet-intersekse volwassenen en hebben 3,8 maal vaker een poging tot zelfdoding ondernomen[5]. In Amerikaans onderzoek beschreef meer dan de helft van de deelnemers (53,6%) hun geestelijke gezondheid als redelijk/slecht en gaf bijna een derde van de deelnemers aan dat ze weleens een poging tot zelfdoding hadden gedaan[18].4Hieruit kan niet worden geconcludeerd dat depressie en zelfdoding symptomen van intersekse of DSD zijn. Zelfverhulling (het leven met een geheim dat gerelateerd is aan schaamte of schuld) blijkt tot depressie en zelfdoding te leiden[6]. Zelfverhulling correleert significant met zelfrapportagemetingen van angst, depressie en lichamelijke symptomen en is verantwoordelijk voor een significant stijgend percentage van de variantie in lichamelijke en psychologische symptomen, zelfs na controle voor het optreden van het trauma, traumadistress, onthulling van het trauma, sociale steun, sociaal netwerk en zelfonthulling[12]. Zelfverhulling leidt tot het gevoel van inauthenticiteit en verminderde algemene zelfonthulling (d.w.z. onthulling van zelfrelevante informatie die niet beperkt is tot de gestigmatiseerde identiteit); de nadelige interpersoonlijke effecten van het verbergen (versus onthullen) van een gestigmatiseerde identiteit wordt waargenomen door externe waarnemers en niet gestigmatiseerde interactiepartners[16]. Zelfverhulling leidt tot een verhoogd psychologisch leed, en schaadt daarmee de gezondheid[17]. Openheid leidt juist tot een betere geestelijke gezondheid [7]. Het is daarom aannemelijk dat de stigmatiserende en (soms nog steeds) op zelfverhulling gerichte behandeling de oorzaak van depressie en pogingen tot zelfdoding bij intersekse personen is, niet intersekse zelf.

Volwassenen die in het verleden ‘genormaliseerd’ zijn, moeten minimaal kunnen rekenen op ondersteuning door onafhankelijke psychologen[8] en op hulp bij hormonale of fysieke problemen die het gevolg zijn van nnmb’s[19].

Onafhankelijke psychologische hulp, zoals ook gevraagd door het VN-Comité tegen Foltering[2], is echter nog niet of nauwelijks beschikbaar[4 , 8]. Bovendien is de invloed van psychologen in de medische behandeling gering; de te geringe toepassing van de psychologie wordt slechts geëvenaard door het te ver doorschieten van de geneeskunde in psychologische aangelegenheden[8].

Standpunt NNID

De doorleefde ervaring van intersekse mensen bestrijkt hun hele leven, niet alleen hun kindertijd

Intersekse mensen worden in alle stadia van hun leven gehinderd door een gebrek aan acceptatie door de maatschappij. Daarom zet NNID zich in voor intersekse mensen van alle leeftijden.

Wat mensen zeggen


  • KOP
    Citaal.[a]
    — Eva, 24 jaar – 2023
Letterlijk citaat mensenrechtenparadigma
Letterlijk citaat Medisch paradigma
Uitspraak/aanbeveling/citaat mensenrechten institutie of – authoriteit
Citaat van boek  of (peer-reviewed) artikel, niet aan één auteur toe te wijzen,
ongeacht het paradigma
  1. Cappon D, Ezrin C, Lynes P. Psychosexual identification (psychogender) in the intersexed. Canadian Psychiatric Association Journal. 1959;4(2):90.
  2. Committee against Torture and Other Cruel, Inhuman or Degrading Treatment or Punishment. Concluding observations on the seventh periodic report of the Netherlands*. CAT/C/NLD/CO/7. United Nations, 18 december 2018.
  3. Connor J, Atkinson C. Educational psychologists’ experiences of supporting intersex children and young people. Educational Psychology in Practice. 2021;37(2):187-201. https://doi.org/10.1080/02667363.2021.1890548
  4. Cools M, Nordenström A, Robeva R, Hall J, Westerveld P, Flück C, et al. Caring for individuals with a difference of sex development (DSD): a Consensus Statement. Nature Reviews Endocrinology. 2018;14(7):415-429. https://doi.org/10.1038/s41574-018-0010-8
  5. Falhammar H, Claahsen-van der Grinten HL, Reisch N, Slowikowska-Hilczer J, Nordenstrom A, Roehle R, et al. Health status in 1040 adults with disorders of sex development (DSD): a European multicenter study. Endocrine Connections. 2018. https://doi.org/10.1530/ec-18-0031
  6. Friedlander A, Nazem S, Fiske A, Nadorff MR, Smith MD. Self-Concealment and Suicidal Behaviors. 2012;42(3):332-340. https://doi.org/10.1111/j.1943-278X.2012.00094.x
  7. van de Grift TC. Condition openness is associated with better mental health in individuals with an intersex/differences of sex development condition: structural equation modeling of European multicenter data. Psychological Medicine. 2021;53(6):2229-2240. https://doi.org/10.1017/S0033291721004001
  8. Hegarty P, Prandelli M, Lundberg T, Liao L-M, Creighton S, Roen K. Drawing the Line Between Essential and Nonessential Interventions on Intersex Characteristics With European Health Care Professionals. Review of general Psychology. 2020:1089268020963622. https://doi.org/10.1177/1089268020963622
  9. Hegarty P, Smith A. Public understanding of intersex: an update on recent findings. International Journal of Impotence Research. 2022. https://doi.org/10.1038/s41443-021-00485-w
  10. Jones T. The needs of students with intersex variations. Sex Education. 2016:1-17. https://doi.org/10.1080/14681811.2016.1149808
  11. Lane JD, Wegner DM. The cognitive consequences of secrecy. Journal of Personality and Social Psychology. 1995;69(2):237-253. https://doi.org/10.1037/0022-3514.69.2.237
  12. Larson DG, Chastain RL. Self-concealment: Conceptualization, measurement, and health implications. Journal of Social Clinical Psychology: Science and Practice. 1990;9(4):439-455. https://doi.org/10.1521/jscp.1990.9.4.439
  13. Meoded-Danon L, Yanay N. Intersexuality: On Secret Bodies and Secrecy. Studies in Gender and Sexuality. 2016;17(1):57-72. https://doi.org/10.1080/15240657.2016.1135684
  14. Money J. Hermaphroditism: An Inquiry Into the Nature of a Human Paradox [PhD thesis]. Cambridge, MA, USA: Harvard University; 1952.
  15. Money J, Hampson JG, Hampson JL. Imprinting and the establishment of gender role. AMA Archives of Neurology & Psychiatry. 1957;77(3):333-336. https://doi.org/10.1001/archneurpsyc.1957.02330330119019
  16. Newheiser A-K, Barreto M. Hidden costs of hiding stigma: Ironic interpersonal consequences of concealing a stigmatized identity in social interactions. Journal of experimental social psychology. 2014;52(0):58-70. https://doi.org/10.1016/j.jesp.2014.01.002
  17. Quinn DM, Chaudoir SR. Living with a concealable stigmatized identity: The impact of anticipated stigma, centrality, salience, and cultural stigma on psychological distress and health. Journal of Personality and Social Psychology. 2009;97(4):634-651. https://doi.org/10.1037/a0015815
  18. Rosenwohl-Mack A, Tamar-Mattis S, Baratz AB, Dalke KB, Ittelson A, Zieselman K, Flatt JD. A national study on the physical and mental health of intersex adults in the U.S. PloS one. 2020;15(10):e0240088. https://doi.org/10.1371/journal.pone.0240088
  19. Third International Intersex Forum. Declaration of Malta – Public Statement by the 3rd International Intersex Forum, Valetta, Malta – English, 2013 [geraadpleegd 31 march 2021]. 1 dec 2013. URL: https://www.seksediversiteit.nl/gevorderd/malta-statement/.