Alle internationale intersekseorganisaties zeggen dat intersekse kinderen het geslacht man of vrouw moet worden toegekend en ook zodanig moeten worden opgevoed.¹ In de Verklaring van Malta, opgesteld door 30 internationale intersekseorganisaties, staat: “[Eist] dat intersekse kinderen als vrouwelijk of mannelijk worden geregistreerd, in het besef dat zij, zoals alle mensen, kunnen opgroeien om zich met een ander geslacht of een ander gender te identificeren. [Eist] dat geslachts- of gendersclassificaties op verzoek van de betrokkenen via een eenvoudige administratieve procedure kunnen worden gewijzigd. Alle volwassenen en bekwame minderjarigen moeten kunnen kiezen tussen vrouwelijk (V), mannelijk (M), non-binair of meervoudige opties. In de toekomst mag, net als bij ras of godsdienst, geslacht of sekse voor niemand een categorie zijn op geboorteakten of identificatiedocumenten.”
Voor de gehele verklaring zie: https://www.seksediversiteit.nl/basis/verklaring-van-malta/ Daar is geen operatie voor nodig, want het gaat niemand iets aan wat je in je onderbroek hebt.²Bij ouders, maar ook bij gezondheidswerkers, leeft regelmatig de vrees dat het genitaal van kinderen een probleem zou kunnen opleveren als het kind in de kinderopvang een schone luier krijgt of als op school blijkt dat een jongetje niet staand kan plassen. Maar zij kunnen niet aangeven waar die overtuiging op gebaseerd is, behalve de angst bij ouders. Dat laatste maakt dat er sprake is van een probleem dat een serieuze aanpak vereist – maar dat is dan een sociale aanpak, niet een medische. Overigens is de angst van ouders eerder te verklaren uit wat zij van artsen te horen krijgen (een machtsmechanisme dat de Franse socioloog en cultuurtheoreticus Pierre Bourdieu symbolisch geweld (violence symbolique)  noemt^{[1 , 2]}, dat deel uitmaakt van zijn ideeën over culturele reproductie en dat verwant is met het begrip verborgen curriculum dat in voetnoten 149 en 731 wordt beschreven), en uit de onjuiste gedachte van de ouders dat de wereld om hun kind draait en ieders aandacht permanent op hun kind gericht is (een psychologisch verschijnsel dat het spotlight-effect wordt genoemd^{[4 , 5]}). De angst van de ouders wordt mogelijk nog versterkt doordat zij ten onrechte denken dat andere mensen hun emotionele problemen ‘kunnen zien’ – de zogenaamde illusie van transparantie^{[3 , 6]}. Wel moeten ouders openstaan voor signalen van hun kind dat het misschien in een andere genderidentiteit (inclusief non-binair) wil leven, en mag de overheid het wijzigen van de geslachtsregistratie op geen enkele wijze ³Op geen enkele wijze’ in de betekenis:
a) dat wijziging van de geslachtsregistratie open moet staan voor iedereen, ongeacht leeftijd en ongeacht lichaam,
b) dat behalve uit man en vrouw ook kan worden gekozen voor de optie ‘niet opgegeven/niet bekend’ (ook bekend als ‘X’),
c) dat de oude geslachtsregistratie onzichtbaar is in de overheidsadministratie (bij voorkeur door het opstellen van een nieuwe geboorteakte),
d) dat geen medische verklaring wordt gevraagd, en
e) dat wijziging van de geslachtsregistratie geen gang naar de rechter vraagt, maar een kosteloze eenvoudige, administratieve handeling is die zo vaak als de aanvrager dat wil kan worden herhaald.
Om te voorkomen dat geslachtsregistratie door anderen dan de overheid de aanvrager blijft confronteren met het eerder geregistreerde geslacht, moet worden bepaald dat sekse en gender beschermde persoonsgegevens zijn. Nog beter is het om de geslachtsregistratie door de overheid af te schaffen., ⁴Ieder argument voor het zichtbaar houden van de gewijzigde geslachtsregistratie, of voor het in stand houden van de geslachtsregistratie door de overheid in het algemeen, is uiteindelijk gebaseerd op het onderscheid maken tussen man en vrouw zonder dat daar een deugdelijke grond voor bestaat. Met andere woorden: gebaseerd op discriminatie. in de weg staan.