Versie 2 van Misvattingen over intersekse weerlegt met wetenschappelijke onderbouwing 172 oneigenlijke argumenten tegen de door NNID gevraagde wettelijke regulering geslachtsbevestigende behandelingen intersekse personen via het strafrecht.
Bijna ieder sociaalwetenschapplijk onderzoek naar intersekse sluit terecht af met ‘meer onderzoek is nodig’. Maar voor die onderzoeken moeten wel de juiste indicatoren worden gebruikt.
Onderzoekers hebben toegang tot slechts een beperkt deel van de interseksegemeenschap. daardoor zijn de resultaten van onderzoek niet generaliseerbaar naar alle intersekse mensen.
Als je de vissen in je aquarium telt, weet je nog steeds niet over het aantal vissen in de zee. Al laten vissen in een aquarium zich wel makkelijker tellen.
Het verschil tussen ervaring en doorleefde ervaring is niet alleen van belang voor de definitie, maar ook bij sociaalwetenschappelijk onderzoek naar intersekse.
Intersekse is niet te genezen en dat is geen reden voor prenatale tests of abortus. Voorkomen van intersekse is een vorm van eugenetica.
Na 70 jaar nnmb’s en het gebleken onvermogen om het nut ervan aan te tonen, vragen gezondheidswerkers of er wel voldoende onderzoek is gedaan voor een wettelijke regulering.
Vertekeningen in onderzoeksresultaten zijn niet altijd te voorkomen, maar in veel medisch wetenschappelijk onderzoek zit zoveel vertekening dat de resultaten nietszeggend zijn.
Veel onderzoek naar de gevolgen van nnmb’s wordt afgesloten met de stelling dat meer onderzoek noodzakelijk is. Maar het is niet duidelijk waarom dat extra onderzoek wel tot een duidelijke conclusie zou leiden.
Sociaalwetenschappelijk onderzoek, uitgevoerd door sociaal wetenschappers (niet door artsen) is noodzakelijk omdat het bijdraagt aan de maatschappelijke acceptatie van intersekse mensen.
Normatieve waarden zullen altijd een rol spelen, ze vormen pas een probleem als onduidelijk is welke normen en waarden gehanteerd worden.
