Een drukke straat in de late middag, verlicht door een gouden zonsondergang. De silhouetten van talloze mensen bewegen in beide richtingen, hun gezichten zijn in schaduw. De zachte gloed geeft een warme en levendige sfeer aan de scene.10 keer
vraag &
antwoordintersekse#5Situatie10 keer
vraag &
antwoord

  1. Non-consensuele niet-noodzakelijke medische behandelingen (nnmb’s): Ondanks inspanningen om het aantal normaliserende operaties bij intersekse kinderen te verminderen, blijven nnmb’s plaatsvinden in Nederland en Europa. Gezondheidswerkers erkennen dat deze praktijken voortduren, ondanks pogingen tot meer openheid.
  2. Discriminatie en acceptatie: Uit Europees onderzoek blijkt dat intersekse personen aanzienlijk meer discriminatie ervaren dan andere leden van de LHBTI-gemeenschap. De Special Eurobarometer 493 en het onderzoek van de Fundamental Rights Agency (FRA) tonen aan dat intersekse personen minder geaccepteerd worden, met name in sociale en persoonlijke relaties.
  3. Economische en huisvestingsproblemen: Volgens het FRA-onderzoek kampen intersekse personen vaker met armoede en huisvestingsproblemen vergeleken met de algemene bevolking. Een significant deel van de intersekse gemeenschap heeft onvoldoende financiële middelen om te voorzien in basisbehoeften.
  4. Psychische gezondheid: Onderzoek wijst uit dat intersekse individuen een hoger risico lopen op psychische problemen en zelfdoding. De incidentie van zelfmoordpogingen en psychische klachten onder intersekse mensen is aanzienlijk hoger dan in de controlegroepen, wat wijst op een dringende behoefte aan psychologische ondersteuning.
  5. Noodzaak voor maatschappelijke verandering: Er is een sterke behoefte aan verbeterde maatschappelijke acceptatie en ondersteuning voor intersekse personen. De voortdurende medische praktijken, gecombineerd met de hoge niveaus van discriminatie, armoede, en psychische problemen, benadrukken de noodzaak voor beleidswijzigingen en betere voorlichting om de situatie van intersekse individuen in Nederland en Europa te verbeteren.


Kernbegrippen voor dit hoofdstuk : Armoede, Controlegroep, Digitalisering, Discriminatie, DSD-behandelcentrum, EC, EHRM, EU-onderzoek, Europees Hof voor de Rechten van de Mens, Europese Commissie, Financiële situatie, FRA, Fundamental Rights Agency, Geheimhouding, Genderidentiteit, Geslachtskenmerk, Gezondheidswerker, Huisvestingsproblematiek, Instantie, Intersekse Kind, John Money, LHBTI-gemeenschap, Maatschappelijke acceptatie, Medisch dossier, Medisch onderzoek, Medische publicatie, Nationaal Coordinator Discriminatie en Racisme, NCDR, NNMB, Non-consensuele niet-noodzakelijke medische behandeling, Normaliserende operatie, Psychisch Probleem, Psycholoog, Psychopathologie, Special Eurobarometer, Verdrag, VN-Verdragscomité, Zelfdoding, Zelfmoordpoging .

Samengevat met AI en gecontroleerd door een redacteur.

Verwijzingen

HOOFDSTUK 5

Wat is de situatie in Nederland en Europa?

Ondanks dat ook gezondheidswerkers zeggen dat zij streven naar minder normaliserende operaties bij intersekse kinderen, vinden non-consensuele niet-noodzakelijke medische behandelingen, nnmbs, nog steeds plaats. Recent EU-onderzoek toont dat intersekse personen vaker discriminatie en armoede ervaren. Er is dringend behoefte aan verbetering van de maatschappelijke acceptatie en de financiële situatie van intersekse personen

5. Wat is de situatie in Nederland en Europa?

Volgens artsen worden sinds 20061Dat is het jaar waarin de Chicago Consensus Statement (zie C: Consensus-statementC: Zelf gegeven vrije en volledig geïnformeerde toestemming is een recht.Het is een misvatting dat zelfbeschikking niet wettelijk geregeld is.) is gepubliceerd. In die richtlijn wordt aanbevolen -maar niet verplicht gesteld- jonge kinderen niet meer te ‘normaliseren’. [6 , 7] minder kinderen geopereerd en wordt er meer openheid nagestreefd. Internet, inzage in medisch dossiers, en de digitalisering van medische publicaties maken tegenwoordig geheimhouding lastiger[8]. Toch vinden er nog altijd non-consensuele, niet-noodzakelijke medische interventies plaats. 2Sinds 2016 heeft Nederland van de Verenigde Naties een reeks aanbevelingen gekregen om een einde te maken aan de niet-noodzakelijke operaties en de positie van intersekse personen in het algemeen te verbeteren. De krachtigste bewoording is gebruikt door het Committee Against Torture (CAT), dat onder andere oproept oproept tot vervolging van de daders en schadeloosstelling van de slachtoffers[1]. Een overzicht van de VN-aanbevelingen is te vinden op de pagina Aanbevelingen van de Verenigde Naties: LINK https://www.seksediversiteit.nl/basis/vn-aanbevelingen. Artsen pleiten ook voor voortzetting van deze praktijk[8].

Europees onderzoek

Discriminatie, uitsluiting, en armoede

In 2019 is de Special Eurobarometer 493 verschenen. Uit dit onderzoek van de Europese Commissie naar discriminatie in Europa, blijkt dat mensen in Nederland denken dat intersekse personen binnen de gehele LHBTI-gemeenschap, het minst gediscrimineerd worden. Uit de cijfers van het onderzoek blijkt echter dat intersekse personen juist het minst geaccepteerd worden, dus méér discriminatie ervaren. Een voorbeeld hiervan is dat 86% van de mensen in Nederland het accepteert als hun kind met iemand van dezelfde genderidentiteit een relatie heeft, maar slechts 68% van de personen het accepteert als hun kind een relatie heeft met een intersekse persoon.[2]

In 2020 verscheen een groot onderzoek van de Fundamental Rights Agency (FRA) van de EU. Voor het eerst werden de ervaringen van intersekse personen ook meegenomen in dit onderzoek. Hieruit bleek dat meer dan 1 op de 3 intersekse personen zich vaak gediscrimineerd voelt op basis van hun geslachtskenmerken. Daarnaast blijkt dat intersekse personen meer dan gemiddeld te maken hebben met armoede. Het onderzoek concludeert dat 29% van de intersekse respondenten huisvestingsproblematiek heeft en meer dan de helft (51%) geeft aan financieel over onvoldoende middelen te beschikken om rond te komen.[3]

Psychische problemen en zelfdoding

Medische onderzoek in Europa onder 1040 intersekse mensen die bekend zijn bij DSD-behandelcentra, toont aan dat de deelnemers in vergelijking met de controlegroep 3,8 maal vaker een zelfmoordpoging hebben ondernomen. Omdat een belangrijke groep deelnemers geen antwoord op de betreffende vraag heeft gegeven, vermoeden de onderzoekers dat het werkelijke percentage nog hoger ligt. Het aantal intersekse personen met psychische klachten is in dit onderzoek 4,3 maal zo hoog als in de controlegroep.[4]3Meer informatie over de sociale gevolgen van (de uitsluiting van) intersekse is te vinden op de pagina Sociale gevolgen. LINK Het is opmerkelijk dat onderzoek van psycholoog John Money in de jaren 1950 aantoonde dat intersekse personen toen nog helemaal geen psychopathologie vertoonden. Een deel van het onderzoek van Money is als bijlageBB: Intersekserechten worden erkend door instanties en in verdragen.Het is een misvatting dat onduidelijk is wat de rechten van intersekse mensen zijn. opgenomen in Misvattingen over intersekse.

Kop kadertekst

Tekst.

Standpunt NNID

Titel

Tekst.

Wat mensen zeggen


  • Ouders durfnden nooit wat te zeggen
    ‘Mijn ouders durfden nooit wat te zeggen, mijn broers en zussen mochten nooit wat weten. De buren mochten het zeker niet weten. Maar homo’s komen op tv en trouwen, het kan allemaal. Dus eigenlijk vind ik ook dat ik het mag vertellen aan mijn omgeving. Dat vind ik ook heel logisch. En ik vind ook helemaal niet dat ik me hoef te schamen.’[a]
    — Maria – 2015

  1. Levensverhaal van Maria (p. 203) uit van Heesch MA. Ze wisten niet of ik een jongen of meisje was: kennis, keuze en geslachtsvariaties – Over het leven met en kennen van intersekse condities in Nederland [Proefschrift]. Vossiuspers, Amsterdam, Nederland: Universiteit van Amsterdam; 2015. ISBN: 978 90 562 97640

Letterlijk citaat mensenrechtenparadigma
Letterlijk citaat Medisch paradigma
Uitspraak/aanbeveling/citaat mensenrechten institutie of – authoriteit
Citaat van boek  of (peer-reviewed) artikel, niet aan één auteur toe te wijzen,
ongeacht het paradigma

  1. Committee against Torture and Other Cruel, Inhuman or Degrading Treatment or Punishment. Concluding observations on the seventh periodic report of the Netherlands*. CAT/C/NLD/CO/7. United Nations, 18 december 2018.
  2. European Commision Directorat-General for Communication. Special Eurobarometer 493: Discriminition in the European Union. European Commission, Directorat-General for Justice and Consumers, May 2019 2019. Rapport Nr. DS-03-19-690-EN-N. ISBN 978-92-76-11049-1. https://doi.org/10.2838/5155
  3. European Union Agency for Fundamental Rights. EU-LGBTI II: A long way to go for LGBTI equality. Luxembourg: European Union Agency for Fundamental Rights (FRA), 2020. Rapport Nr. TK-02-20-297-EN-N. ISBN 978-92-9474-968-0. https://doi.org/10.2811/348583
  4. Falhammar H, Claahsen-van der Grinten HL, Reisch N, Slowikowska-Hilczer J, Nordenstrom A, Roehle R, et al. Health status in 1040 adults with disorders of sex development (DSD): a European multicenter study. Endocrine Connections. 2018. https://doi.org/10.1530/ec-18-0031
  5. van Heesch MA. Ze wisten niet of ik een jongen of meisje was: kennis, keuze en geslachtsvariaties – Over het leven met en kennen van intersekse condities in Nederland [Proefschrift]. Vossiuspers, Amsterdam, Nederland: Universiteit van Amsterdam; 2015. ISBN: 978 90 562 97640
  6. Hughes IA, Houk C, Ahmed SF, Lee PA, Lwpes Consensus Group, Espe Consensus Group. Consensus statement on management of intersex disorders. Arch Dis Child. 2006;91(7):554-563. https://doi.org/10.1136/adc.2006.098319
  7. Lee PA, Houk CP, Ahmed SF, Hughes IA. Consensus statement on management of intersex disorders. Pediatrics. 2006;118(2):e488-e500. https://doi.org/10.1542/peds.2006-0738
  8. Subramaniam R, Szymanski K, Springer A, Cheng E, Rink R, Wolffenbuttel K, Hoebeke P. ESPU – SPU Consensus statement 2020: Management of Differences of Sex development (DSD), [Website]. ESPU | European Society for Paediatric Urology; 2020 [geraadpleegd 28 december 2023]. URL: https://www.espu.org/members/documents/383-espu-spu-consensus-statement-2020-management-of-differences-of-sex-development-dsd.
VORIGE (4)
MENU
VOLGENDE (6)

10 keer vraag en antwoord over intersekse is een co-productie van Movisie en Stichting NNID.

Intersekse: 10 keer Vraag & Antwoord is een co-productie van Movisie en Stichting NNID

Deze publicatie is een update van de uitgaves uit 2016 en 2020.

Auteurs 2024:
Miriam van der Have en Mir Abe Marinus

Auteurs 2020:
Ceronne Kastelein (Movisie), Bente Keulen (NNID), Annelies Tukker (NNID) en Miriam van der Have (NNID)

Auteurs 2016:
Juul van Hoof (Movisie) en Miriam van der Have (NNID)

Met dank aan:
Bouko Bakker (Rutgers), Jeannette van Borselen (Ministerie van OCW) en Margriet van Heesch (UvA)

Deze publicatie is mogelijk gemaakt door financiering van het ministerie van OCW.

Laatst gewijzigd op 25 februari 2024 door Miriam van der Have

HOOFDSTUK 5

Wat is de situatie in Nederland en Europa?

Ondanks dat ook gezondheidswerkers zeggen dat zij streven naar minder normaliserende operaties bij intersekse kinderen, vinden non-consensuele niet-noodzakelijke medische behandelingen, nnmb’s, nog steeds plaats. Recent EU-onderzoek toont dat Intersekse personen vaker discriminatie en armoede ervaren. Er is dringend behoefte aan verbetering van de maatschappelijke acceptatie en de financiële situatie van intersekse personen.

5. Wat is de situatie in Nederland en Europa?

Volgens artsen worden sinds 2006 minder kinderen geopereerd en wordt er meer openheid nagestreefd. Internet, inzage in medisch dossiers, en de digitalisering van medische publicaties, maken tegenwoordig geheimhouding lastiger. Toch vinden er nog altijd non-consensuele, niet-noodzakelijke medische interventies plaats. Artsen pleiten ook voor voortzetting van deze praktijk.

  • Zie Misvattingen over intersekse voor meer informatie over de vraag of Non-consensuele Niet-noodzakelijke Medische Behandelingen, nnmb’s, niet meer worden uitgevoerd in Nederland.
  • Zie Misvattingen over intersekse voor meer informatie over welke verdragen en instanties van belang zijn voor intersekse rechten, en wat VN verdrag-scomités, het Europees Hof voor de Rechten van de Mens, en de Nationaal Coordinator Discriminatie en Racisme, hebben gezegd over ‘normaliserende’ behandelingen.

Europees onderzoek

Discriminatie, uitsluiting en armoede

In 2019 is de <lang xml:lang=”en-EN”>Special</lang> Eurobarometer 493 verschenen. Uit dit onderzoek van de Europese Commisie naar discriminatie in Europa, blijkt dat mensen in Nederland denken dat intersekse personen binnen de gehele LHBTI-gemeenschap, het minst gediscrimineerd worden. Uit de cijfers van het onderzoek blijkt echter dat intersekse personen juist het minst geaccepteerd worden, dus méér discriminatie ervaren. Een voorbeeld hiervan is dat 86% van de mensen in Nederland het accepteert als hun kind met iemand van dezelfde genderidentiteit een relatie heeft, maar slechts 68% van de personen het accepteert als hun kind een relatie heeft met een intersekse persoon.

In 2020 verscheen een groot onderzoek van de <lang xml:lang=”en-EN”>Fundamental Rights Agency</lang> (F R A) van de EU. Voor het eerst werden de ervaringen van intersekse personen ook meegenomen in dit onderzoek. Hieruit bleek dat meer dan 1 op de 3 intersekse personen zich vaak gediscrimineerd voelt op basis van hun geslachtskenmerken. Daarnaast blijkt dat intersekse personen méér dan gemiddeld te maken hebben met armoede. Het onderzoek concludeert dat 29% van de intersekse respondenten, huisvestingsproblematiek heeft en meer dan de helft, 51%, geeft aan financieel over onvoldoende middelen te beschikken om rond te komen.

Psychische problemen en zelfdoding

Medisch onderzoek in Europa onder 1040 intersekse mensen die bekend zijn bij DSD-behandelcentra, toont aan dat de deelnemers in vergelijking met de controlegroep 3,8 maal vaker een zelfmoordpoging hebben ondernomen. Omdat een belangrijke groep deelnemers geen antwoord op de betreffende vraag heeft gegeven, vermoeden de onderzoekers dat het werkelijke percentage nog hoger ligt. Het aantal intersekse personen met psychische klachten is in dit onderzoek 4,3 maal zo hoog als in de controlegroep. Het is opmerkelijk dat onderzoek van psycholoog <lang xml:lang=”en-EN”>John Money</lang> in de jaren 1950 aantoonde dat intersekse personen toen nog helemaal geen psychopathologie vertoonden. Een deel van het onderzoek van <lang xml:lang=”en-EN”>Money</lang> is als bijlage opgenomen in Misvattingen over intersekse.